Afgelopen zaterdag kreeg ik de geest om een stevige wandeling te maken.
Geinspireerd door de meest bekende vierdaagse van Nederland vertrok ik rond het middaguur richting de grote stad.

Een tochtje van slechts 13 killometertjes wat natuurlijk niet in de schaduw mag staan van de kortste vierdaagse afstand maar ik moest ergens mee beginnen hé.
In de grote stad zou ik de trein pakken richting het eerst de beste dorp en vanuit daar zou ik via de bossen naar huis lopen.
In totaal kwam ik volgens google maps op 13 kilometer effectief lopen uit.

Je moet weten,  ik kijk altijd een beetje sceptisch naar de Nijmeegse vierdaagse en heb er nooit aan getwijfeld dat ik dat niet zou kunnen.
Gewapend met een tientje en op mijn adidasjes begon ik aan het het bevestigen van mijn zelfvertrouwen.

En eerlijk is eerlijk, het liep lekker (haha).
Ik had ook nog een muziekje bij uiteraard en de eerste 8 kilometer waren piece of cake.
Ik was mooi op tijd op het Centraal Station, kocht een kaartje en had nog een centje over voor een flesje water.
Wachtend op de trein zag ik dat het ineens kei hard was gaan regenen.
Lekker getimed Lauwie, schouder kloppie voor de ikke.

Na een kwartiertje, huplatee de trein in.  En niet meer dan 5 minuten later de trein weer uit.
Alleen was het helaas gestopt met zachtjes regenen.
Met bakken kwam het naar beneden.
Toch maar even buienradar checken en daar uit kwam ik tot de fantastische conclusie dat het de komende uur niet zou stoppen met regenen.

Maar ik wilde naar huis, niet in de laatste plaats omdat ik een beetje moest plassen door dat flesje water wat ik zojuist op had gedronken
Verstand op nul en de gedachte aan een warme douche zette mij door de regen, 6 kilometer naar huis.

Wat een ellende,  na één kilometer was ik al helemaal doorweekt. Gelukkig was het niet koud.  Gelukkig.....(wat een geluk)

Halverwege de bossen vond het flesje water dat het tijd was om naar buiten te gaan. Maar ondanks geen gebrek aan bomen en regenachtig pleures weer was het aardig druk in het bos en kon ik geen geschikte timing vinden om even te plassen.

Doorweekt van de regen, mijn grote mond overpeinzend, veranderde mijn baal humeur in een onverschillig maar vooral 'stout' humeur.
Ik kreeg de onweerstaanbare drang om in mijn broek te plassen.

Ik was toch kletsnat van de regen dus je zou er toch niets van zien, dacht ik(!)
Ik stopte even met lopen, sloot mijn ogen, ontspande mezelf. Een warme straal liep langs mijn benen.
Uit automatisme toch even checken of er niet iemand stond mee te gapen maar anders dan een stel bomen en een koolmeesje was er gelukkig helemaal niemand te bekennen.

De stroming leek oneindig te duren en onderwijl stak ik mijn duim in mijn mond en liep zo na het laatste druppeltje al duimend de bossen uit, richting de bewoonde wereld.
' Lauwie, Lauwie, wat ben je toch klein ' ging het door mijn hoofd.
Altijd pretenderen de grote jongen te zijn maar als het puntje bij het paaltje komt ben je nog niet goed genoeg 'gepotjestraind' ( is dat een woord?)  en hoor jij gewoon nog in een luier.

Met dus één hand bij mijn mond ging ik met mijn andere naar mijn kruis en pakte als een kleuter de kliedernatte plek vast.
Met die conclusie wierp ik een blik op mijn broek en sloeg de paniek me toch om het hart toen ik duidelijk het verschil zag tussen 'regennat' & 'broekplasnat'.

Met het dorp  in zicht hoopte ik maar dat ik niemand tegen zou komen en ik spoedde me richting huis.
Maar nog geen seconde later hoorde ik een kort getoeter en ik werd langzaam in gehaald door een auto.
Met spoed trok ik de duim uit mijn mond die ik vanaf mijn 'ongelukje' nonstop in mijn mond had geha

De auto reed mij voorbij en ik zag een opgestoken hand en zwaaide terug in de hoop dat er niets van mijn natte broek werd waargenomen.
Inmiddels met wat pijnlijke en zeurende benen ploeterde ik de laatste paar kilometer naar huis en was ik als een kind zo blij dat ik thuis was.

Thuis aangekomen keek ik vlak voor ik de douche intapte nog even op mijn telefoon en zag dat ik een appje had van Lieke.

Had ik wel gezien hoor ;-)<3! #Lauwieisklein

Beetje geschrokken appte ik haar terug.

Ik had gehoopt dat je door de regen niet kon zien dat ik in mijn broek had geplast :-$ #awkward

Ik stapte in de douche en na het afdrogen deed ik mezelf een dikke luier om voor een lekkere lazy zaterdag.
Ik zette mezelf op de bank en keek op mijn telefoon.

Ik had het over je duim in je mond ;-) #oeps #Lauwieisechtklein #ietsdrinken?

 

Op de camping dragen echt wel meer een luier dan je denkt. Is het niet uit noodzaak, dan wel uit voorzorg

Mijn tante vertelde ooit op een verjaardag dat haar kids tijdens de lange reis allemaal een luier dragen.
Vaak ver en vooral snachts rijden is niet praktisch met drie kinders want je staat bij elke parkeerplaats stil omdat er wel iemand moet plassen.


Zo ook op de camping, in ieder geval bij mijn camping wel. Daar kwam ik gaande weg achter naar mate mijn obsessie ervoor zorgde dat ik extra op dat soort dingen ging letten
Soms vroeg ik het gewoon...

Net zoals op het feestje in de 'schuur'
De schuur is eigenlijk het cafeetje van de camping. Zo goed als helemaal verdiend door campinggangers door middel van het houden van feestjes spelletjes en wandeltochten waar dan een piep klein bedragje voor moest worden betaald waarvan iedereen wist dat het in één grote pot ging.
Hartstikke slim maar ik dwaal af met mijn verhaal.

Er was toendertijd een periode dat lichtgevende spelen helemaal in waren bij tieners en op het feestje hadden er echt veel plots zo'n fopspeen.
Kwam overigens de disco vibe zeker ten goede.
Ik had er uiteraard geen en was ook veel te bang dat iemand mij zou uit lachen of misschien wel zou verdenken als iemand die graag op speentjes sabbelt.
What the heck!  13 jaar en niemand die het boeit omdat iedereen het doet.
Toont wel aan dat ik echt niet trots was op mijn gekke gevoel voor dit soort dingetjes.

Maar de avond was gezellig en ik keek mijn ogen uit
 Ik voelde me echt super fijn en zou best willen dat het gebruik van spenen normaler werd.
Het was helaas slechts een 'hype'...

Ik was natuurlijk met vriendjes en we solde wat met elkaar en op een zeker moment vond ik het leuk om sommige erop te attenderen dat speentjes echt voor babys zijn Sommige vonden dat stom, andere grappig.
Wat de vraag met mij deed wist niemand.
De vraag 'of je dan ook een pamper om hebt? ' was snel gesteld.

Dan zeiden die meiden ja en sloegen ze op der bips waar dan uiteraard helemaal geen luier omheen zat.
Excitement all over the place.. Dat was een leuk feestje.

Zeker toen ik die luiervraag aan Stephanie vroeg.

'Ja' zei ze, terwijl ze op haar billen sloeg. En ik lachtte vrolijk mee want er was in de verste verte geen luier te bekennen.
Nippend aan mij colaatje werd ik mijn eigen domme vraag een beetje beu en vond het er wel welletjes mee..

'Maar hier op de camping snachts zeker wel' sprak Stephanie met haar vlaams accent door de muziek tot mijn oren.

Echt?  Vroeg ik verbaasd
'Zeker en vast,  heb jij in je koude tent nooit last van een volle blaas?'
En inderdaad,  had ik altijd.  Thuis nooit maar op de camping in mijn koude tent werd ik snachts altijd wakker met een pijnlijke en volle blaas.
'Tja en dan moet ik in de koude nacht naar het toiletgebouw, in het pikkie donker?  Mij niet gezien. Jij kunt gewoon in het slootje plassen maar wij meisjes kunnen dat niet'

Ja, daar had ze gelijk in.  En Stephanie vertelde dat ze één keer stiekem een luierbroekje van haar broertje probeerde en sinds toen nooit meer zonder sliep, op de camping althans.
Eerst had ze het nog verborgen weten te houden voor haar ouders maar moeder begon op een gegeven moment toch pampers te missen.
En bij bekenning direct goedkeuring gekregen, waarschijnlijk omdat de situatie helemaal niet zo onlogisch was.

'Kun je ook best goed geheim houden denk ik he ' vroeg ik verder.
'Geheim?  iedereen weet dat hier wel Lauwie', gniffelde Steff.

Een trigger die mij van aanwezig naar afwezig schakelde en ben de rest van de avond lichamelijk wel aanwezig geweest maar zat met mijn gedachte bij Stephanie in haar tentje.
Misschien ook eens voorstellen aan mama?  Twijfel.. Poefff

Je schrijft fantastisch!

Thnx Billie

Hoe oud ik precies was zou ik niet durven zeggen maar ik denk zo rond de  8/9 gedurende deze vakantie. En naar mate ik ouder werd kwam ik er steeds meer achter het gevoel wat ik de rest van mijn leven zou voelen,  klein is fijn!

Denk aan de 85/15 regeling hihi

Niet alleen luiers brachten mij in een trans. Ik zelf was (lees: ben)  een fervent duimer en op de camping was ik zeker niet de enigste. Sowieso duimde mijn oudste zus, waarmee ik altijd in een tentje sliep ook elke nacht. Wat mij dan op een gegeven moment ook erg interesseerde waren fopspenen.
Als je er een wiskundige berekening op na zou houden zou de som er als volgt uit zien: Duim/speen + 'ongelukje' = duimen/speen + luier= Lauwie krijgt hartverzakking

En dit gebeurde dan ook, helaas bij mijn eigen zus.
Want alhoewel ik het erg fascinerend vond, is zoiets bij je eigen zus toch wel zieliger dan bij een onbekende.
Bovendien was ik zelf ook de sjaak want het gebeurde midden in de nacht dat mijn zus al duimend overeind schoot en begon te huilen.
"Mama" snifte ze een paar keer terwijl ik erachter probeerde te komen wat er was.
Dat werd al vlug duidelijk toen mama,  niet héél vrolijk mijn zus uit haar tent hielp en haar slaapzak en luchtbed naar buiten trok
Met een handdoek depte ze de vloer, gaf ze me een aai over mijn bulleke, een kus en zei dat mijn zus bij haar zou slapen.

Natuurlijk deed ik maar weinig ogen dicht want ondanks mijn jonge leeftijd had ik heus wel door dat mijn bijna twee keer zo oude zus in haar bed had geplast en huilend mama om hulp had gesmeekt.
Dat ik verder geen oog dicht omdat ik allemaal enge geluiden hoorden en bang was voor spoken vermeld ik verder niet in dit verhaal.

De dialoog sochtends aan het ontbijt was natuurlijk ook interessant aangezien moeder mijn zus toch even goed duidelijk maakte dat bedplassen niet bij een 15 jarige dame hoort en dat ze sowieso geen zin had om elke dag van de vakantie lakens kon wassen (dat was ook richting mij en mijn andere zus) en dat we anders misschien maar even hier op vakantie een 'broekje' moest dragen.
Mijn oudste zus ging sowieso voor de bijl.
Huilend verontschuldigend en alle beloftes op beter konden in de ijskast. Het leek op een suggestie maar mijn moeder had haar keuze al lang gemaakt.

In de Hypermarché schoot het aandeel in Huggies Drynites omhoog door de 2 pakken onderleggers en het pak broekjes.
En ik begon vanuit het niets te rekenen.
...en kreeg een hartverzakking.
Mijn moeder zette door.
Tot grote woede van mijn zus.

En zoals dat gaat, bij een mispeer van de 'oudste' thuis, vallen de overigen onder de noemer 'voorzorg' en werden onze luchtbedden voorzien van absorberende onderlegger (ik dacht al.. Wat doen die pakken daar) en werd mijn zus naar bed gestuurd met een Drynites broekje.
Gelukkig voor haar hoefde ze die nog niet aan bij het kampvuur wat uiteraard weer was want mijn moeder deed dit niet om haar te pesten maar ' puur voor de nachtrust ' zoals ze dat zelf zo mooi kon zeggen.

Alle tranen ten spijt legde ze zich bij de keuze van haar moeder neer in haar slaapzak en viel met haar duim in de mond in slaap.

Ik deed uiteraard weer geen oog dicht op mijn onderleggertje
En er was geen spook te bekennen.