Diapers4Us

Algemeen => Luierverhalen => L => Topic gestart door: friendly op 18 augustus, 2016, 13:47:53

Titel: De Luierfee
Bericht door: friendly op 18 augustus, 2016, 13:47:53
Dit is ons nieuwe verhaal! We hebben er wat meer aandacht aan besteed dan anders.
Omdat er alleen wat milde seksuele scenes in voorkomen hebben we het niet in het 16+gedeelte geplaatst.
We hebben ons wat meer op emoties en een sprookjesachtige sfeer gericht, deze keer.
Een trigger-warning voor mensen die met misbruik te maken hebben gehad is misschien op zijn plaats.
Maar ook dit is mild en niet expliciet, en zuiver functioneel.
We hopen dat jullie er plezier aan beleven!

De Luierfee
Hoofdstuk 1: Meisjes


Wat was het toch fijn om je eigen ruimte te hebben.
Zonder het gezeur van je ouders en het gebrek aan privacy thuis.
Mark hield van zijn ouders, daar niet van.
Hij had een fijne jeugd bij hen gehad en ze steunden hem in alles wat hij deed.
Maar het was tijd geweest om te vertrekken.
Om een eigen, zelfstandig leven te beginnen.
Dat voelde hij al een poosje, diep van binnen.
Maar om dan nog de moed te verzamelen om daadwerkelijk de stap te nemen.
Het omslagpunt was zijn eerste baan geweest.
Na zijn HBO-opleiding verdiende hij nu zijn eigen geld.
Dus kon hij nu zijn volwassen leven beginnen.
De betaalbare appartementen lagen niet voor het opscheppen.
Maar na een aantal maanden had hij er gelukkig eindelijk één gevonden. 
Twee kamers en een keukentje.
Heerlijk, die zelfstandigheid.
Maar ook beangstigend, soms.
Vooral 's nachts in bed. Dan voelde hij hoe alleen hij was.
Zo zonder de veiligheid van het ouderlijk huis.
Dan kroop hij diep onder zijn dekbed en legde zijn hoofd tussen twee kussens.
Zijn beschermende muurtje tegen de boze buitenwereld.
Zijn coconnetje.

Mark had niet veel vrienden.
Of eigenlijk, hij had géén vrienden. Alleen vriendinnen.
Hij voelde zich altijd meer op zijn gemak met meisjes om zich heen.
Het feit dat hij nooit avances maakte zorgde ervoor dat ze zich op hun gemak voelden bij hem.
Misschien denken ze dat ik gay ben, dacht hij wel eens.
Of misschien was hij gewoon gefriendzoned, zoals ze dat noemden.
Het maakte hem niet uit. Hij had gewoon graag meisjes om zich heen.
Dat was altijd al zo geweest, zelfs als kind.
Eén van zijn beste vriendinnen kende hij al sinds de basisschool.
Astrid. Ze deden altijd alles samen toen ze nog klein waren.
Met poppen spelen, touwtje springen, kraaltjes rijgen.
Kleurplaten inkleuren, theevisite spelen, K3 luisteren.
Hij vond het allemaal zoveel leuker dan die typische jongensdingen.
Voetballen, oorlogje spelen. Hij had er niets mee.
Hij leefde liever met de meisjes in de meisjeswereld.
Waarom, dat was hem pas de laatste jaren duidelijk geworden.
Maar daar dacht hij liever niet aan.

Dus dit was nu zijn leven.
Werken, af en toe afspreken met vriendinnen, een eigen huis.
In het weekend naar zijn ouders om de was te doen.
Hij was best gelukkig zo, vond hij.
Maar 's avonds, afgeschermd van de wereld onder zijn dekbed, twijfelde hij wel eens.
Dan dacht hij vaak aan vroeger.
Zijn jeugd.

Aan zijn vriendinnetjes van toen.
Hoe mooi hij ze vond. Hun jurkjes, hun vlechtjes.
En hoe hij soms dacht dat hij er ook zo uit wilde zien.
Net zo leuk en lief en schattig.
Dat gevoel had hem nooit helemaal losgelaten.
Ook niet toen hij wat ouder werd.
Zijn vriendinnetjes gingen experimenteren met make-up en wat uitdagender kleding.
Geweldig, vond hij dat.
Hij dacht er nu ook wel eens aan hoe het zou zijn, als meisje.
Opgemaakt en een sexy rokje aan.
Oh, dan kreeg hij de kriebels van binnen.
Ergens wilde hij niets liever.
Maar hij stond zichzelf die bewuste gedachte niet toe.
Daar waren redenen voor.

Zijn ouders waren lief en zorgzaam.
Een goede basis voor een gelukkig leven, zou je denken.
Maar soms gebeuren er dingen.
Dingen waar je ouders niet van wisten.
Zelfs niet als je pas acht was.
Zo was er ome Henk.
De leuke, een beetje gekke oom die iedereen wel leek te hebben.
Hij deed veel met de kinderen. Leuke dingen.
Nam ze mee naar het strand of een pretpark.
Of speelde computerspelletjes met ze.
Hij was ongetrouwd en had zelf geen kinderen.
Daarom had hij er zo'n plezier in, zei hij.
Henk was geen echte oom, maar meer een soort familievriend.
Mark's ouders vertrouwden hem blijkbaar volkomen.
Mark zelf ook.
Tot de middag waarop ome Henk hem ineens op schoot nam.
Dat was raar, want daar was hij eigenlijk al te oud voor.
Maar misschien was het een spelletje.

Hij had wat ongemakkelijk gezeten, op Henk's schoot.
Alsof er iets hards zat, daar ergens.
"Jij speelt wel graag met meisjes, he?" had Henk gevraagd.
Hij sprak op een voor hem ongebruikelijke onder-ons-toon.
"Vind je ze leuker dan jongens?"
Achteraf bedacht Mark zich hoe hijgerig zijn stem toen al geklonken had.
"Je bent een mooi jochie, hoor. Je lijkt soms zelf wel een meisje."
Hij had onder Mark's gewicht een beetje in zijn stoel heen en weer zitten schuiven.
Mark vond het maar vreemd en voelde dat er iets niet klopte.
Dit was niet normaal.
Hij wilde van ome Henk's schoot afstappen maar die hield hem stevig vast.
"Zou je er zelf één willen zijn?  hijgde hij nu.
"Zou je zelf een meisje willen zijn?"
Zijn vochtige adem in Mark's oor.
Hij verstijfde even en kreunde ingehouden.
Toen liet hij Mark weer los.
"Ga maar weer spelen, hoor. Ik moet even naar de WC", zei hij luchtig.
Alsof er niets gebeurd was.

En eigenlijk was dat ook zo.
Want wat kon Mark nu vertellen?
Ome Henk had hem op schoot genomen.
Nou en? Dat deed hij wel vaker met de kinderen.
Niemand die er van opkeek.
Maar voor Mark was alles nu anders.
De meisjeswereld waar hij zo graag toe behoorde was anders.
Bezoedeld. Vies gemaakt.
Hij begreep zelf eigenlijk niet eens zo goed waarom.
Hij wist niks van seks of van wat volwassen mensen dan soms deden.
Maar de hete adem van Henk in zijn oor had er veel mee te maken.
Zo niet alles.
Als hij daaraan dacht walgde hij.
Van ome Henk.
Maar ook van zichzelf.
Dat hij het had toegelaten.
Dat hij het misschien wel had uitgelokt, met zijn meisjesachtge gedrag.
Hij gaf zichzelf de schuld, en speelde ome Henk daarmee in de kaart.
Want hij besloot om het tegen niemand te zeggen.
Om er maar helemaal niet meer aan te denken.
Maar dat was moeilijk.
Goed, de bewuste gedachte drong niet vaak meer tot hem door.
Maar er was iets beschadigd, van binnen.
Zijn vertrouwen in de wereld.
In de goedheid van volwassen mensen.
Dat ze alleen maar het beste met je voor hadden.
En dat zijn verlangen naar meisjesdingen iets vies was.
Iets ranzigs. Vochtig gehijg in zijn oor.
Dat moest hij dus ook maar wegstoppen.
En gewoon met jongens spelen.
Stoer doen.


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Lauwie op 18 augustus, 2016, 15:36:06
Dit vind ik echt nu al tof verhaal.. En geheimpje, ik heb deel 2 ook al gelezen
 :gekbek
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 18 augustus, 2016, 17:08:09
En geheimpje, ik heb deel 2 ook al gelezen
 
Stiekem een 'dubbele nationaliteit'? ;)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 18 augustus, 2016, 17:09:24
Dan kan ik deel 2 net zo goed ook plaatsen!

De Luierfee
Hoofdstuk 2: Onschuld

Dat lukte een poosje.
Hij voetbalde, stoeide, haalde kattekwaad uit.
Maar je kunt je innerlijke zelf natuurlijk niet ontkennen.
Dus ging hij weer met meisjes spelen.
Want hij bleef steeds naar die wereld verlangen.
Hoe stoer hij ook probeerde te doen.
En zijn verlangen ontwikkelde zich onbewust verder.
Naar een verlangen om daar nog meer deel van uit te maken.
Door zelf een meisje te zijn.

In zijn tienertijd werd hij zich bewust dat er anderen waren zoals hijzelf.
Jongens die liever meisjes waren.
Zelfs jongens die eigenlijk meisjes wáren, maar dan in het verkeerde lichaam.
En ook andersom.
Transgenders noemden ze die.
Het was allemaal openlijk bespreekbaar geworden en Mark herkende er veel in.
En hij dacht wel eens: dat wil ik ook.
Maar dan voelde hij zich ongemakkelijk worden.
Dan hoorde hij heet, vochtig gehijg in zijn oor.
En voelde hij zich vies.
Besmet, bezoedeld.
Dus stopte hij de gedachte maar weg.
Hij wist wel dat zijn ouders bepaalde vermoedens hadden.
Hij was zo anders dan de meeste andere jongens.
Hij zag er ook zo anders uit.
Niet stoer of gespierd, maar frele en slank. Een brilletje op zijn neus.
Zijn haar altijd halflang. De meeste jongens hadden een crewcut of zelfs een hanekammetje.
Maar zijn ouders brachten het nooit ter sprake.
Waarschijnlijk vermoedden ze dat hij er zelf wel mee zou komen.
Misschien dachtten ook zij alleen dat hij gay was of zoiets.
In ieder geval accepteerden ze hem zoals hij was.
Dat was fijn.

Maar er was meer.
Omdat hij veel met meisjes omging kreeg hij ook veel met baby's te maken.
De meeste meisjes zijn gek op baby's. Jongens normaal gesproken niet zo.
Maar Mark wel. Want ook dit maakte onderdeel uit van de meisjeswereld waarin hij zich begaf.
Hij herinnerde zich nog goed hoe hij bij Astrid aan het spelen was.
Haar moeder had haar geroepen.
Lotje, haar babyzusje, moest verschoond worden. Of ze wilde helpen.
Dat wilde ze wel, en Mark ging mee.
Er ging een wereld voor hem open.
De liefde, de intimiteit en de zorgzaamheid waarmee de verschoning gepaard ging deed iets met hem.
De naaktheid van de baby en de schone luier die ze omkreeg.
Hier was niets ranzigs aan.
Dit was onschuld en liefde.
Dit was onbesmette, onbezoedelde meisjesachtigheid.
Geen hees gehijg in zijn oor.
Mark mocht de baby even vasthouden.
Hij smolt van binnen.
Nog nooit had hij zoiets schattigs zo dichtbij hem gehad.
Het warme lijfje.
Het gekroel en gekraai.
Het handje dat zijn vinger beetpakte.
Zó lief!

Hij had haar wel de hele middag willen vasthouden.
Maar dat ging niet. Lisanne wilde verder met MarioCart.
Zonder veel enthousiasme had hij het spel afgemaakt en was daarna naar huis gegaan.
En had nagedacht.
En de dagen erna ook.
Er was weer een linkje gelegd in zijn hersenen.
Door er over na te denken werd hij zich er bewust van.
Hij hield zoveel van meisjes dat hij er eigenlijk zelf een wilde zijn.
En hij hield zoveel van dat babymeisje dat hij er eigenlijk óók zelf een wilde zijn.
Was dat nou niet raar?
Was dat niet abnormaal?

Maar was het ook niet heerlijk?
Een onschuldig babymeisje.
Met een luier en babykleertjes aan.
Was dat niet het liefste wat er was?

Als hij 's avonds in bed lag fantaseerde hij sindsdien wel eens.
Dat hij zich meer een meisje dan een jongen voelde wist hij wel.
Daar had hij an sich ook niet zoveel moeite mee.
Alleen dat vieze gevoel na die actie van ome Henk.
Bah.
Maar dat gevoel kreeg hij niet als hij zichzelf als babymeisje voorstelde.
Een babymeisje dat gekoesterd en verschoond werd, zoals bij Lotje toen.
Zou dat niet heerlijk zijn?
Hij werd er zelfs een beetje opgewonden van.
Maar die stijve piemel, daar kon hij niks mee.
Die hoorde niet bij hem.
Hij had wel eens een natte droom gehad en zo, maar nog nooit gemasturbeerd.
Ook al dacht hij er wel eens aan, om dat te doen.
Zeker als hij veilig opgekruld lag onder zijn dekbed.
Opgaand in zijn fantasie.

Maar nee. Dat was seks.
En seks was vies.
Seks was heet gehijg in zijn oor.
Dus negeerde hij de aandrang maar.
En genoot van zijn lieve, onschuldige fantasie.
Maar ja. Een fantasie is een fantasie.
Die zou wel nooit werkelijkheid worden.
En hij was al zo anders dan anders.
Het was nog maar de vraag wat dat hem in de toekomst zou brengen.
Maar er af en toe aan denken kon geen kwaad.
Hij werd er rustig van en viel dan heerlijk in slaap.
Het zou gewoon zijn geheimpje blijven.
Niemand hoefde het te weten.

Ook nu hij volwassen begon te worden koesterde hij zijn geheim.
Als hij 's avonds weer eens gekweld werd door nare gedachten rolde hij zich op in zijn dekbed.
Vervelende herinneringen en zorgen.
Over wat hij moest met zijn vrouwelijke kant.
En of hij ooit wat die Henk had gedaan zou kunnen vergeten.
Zich minder besmet zou kunnen voelen, minder vies.
Of hij dus ooit zou kunnen toegeven aan zijn vrouwelijke gevoelens.
En misschien zelfs de stap te nemen om naar anderen te uiten wat hij was.
Of hij ooit een relatie zou kunnen krijgen.
En zo ja, met wie. Hij viel niet op jongens.
Hij had eigenlijk sowieso niks met seks.
Hoe zou hij ooit iemand kunnen vinden die bij hem paste?
Malen, malen, malen.
Dan stelde zich voor dat hij een babymeisje was.
Lief, schattig en onschuldig. En zeker niet vies en besmet.
Dan viel alles van hem af en viel hij in slaap.

Maar dat werkte niet altijd, helaas.
Soms bleven de gedachten maar malen.
En leek zijn babyfantasiewereldje ver weg.
Meer dan eens huilde hij zichzelf dan in slaap.
Zich afvragend hoe het verder moest.


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 18 augustus, 2016, 18:20:32
indrukwekkend Friendly ! woei ! ;)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Lauwie op 18 augustus, 2016, 19:20:18
En geheimpje, ik heb deel 2 ook al gelezen
 
Stiekem een 'dubbele nationaliteit'? ;)

 :ontopic  O:-)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 18 augustus, 2016, 23:35:21
Inderdaad indruk wekkend en zeer mooi geschreven...
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 19 augustus, 2016, 00:25:42
Dank voor de reacties!

De Luierfee
Hoofdstuk 3: Glittertjes

Zo ook die avond.
Na een stille, snikkende huilbui was Mark in slaap gevallen.
Met zijn wang op zijn vochtige kussen lag hij in zijn dekbedcocon.
Afgesloten van de wereld.
Van de geluiden van buiten.
Een auto die optrok een paar straten verder. Een blaffende hond.
Mark hoorde ze niet.
De maan scheen door een kier in het gordijn.
Stofjes dansten in het zilveren licht.
Glinsterend, sprankelend.
Totale rust.

De stofjes begonnen te draaien in de manenstraal.
Een sprankelende kolking ontstond.
De glittertjes verzamelden zich tot een bolletje ter grootte van een zeepbel.
De zeepbel spatte geluidloos uiteen.
En onthulde een figuur aan het voeteneind van Mark's bed.
Een vrouw.
Haar naakte lichaam bedekt door een omslagdoek van ragfijne stof.
Ragfijn, blauwzilveren materiaal. Als maanlicht.
Haar vrouwelijke vormen nauwelijks bedekkend.
Kleine vleugels, als van een libelle, op haar rug.
Een gezicht als een godin. Stralend.
Blauwe ogen en zilveren lokken.

Ze keek met een glimlach op het hoopje mens onder het dekbed neer.
Een welwillende, maar ook bezorgde glimlach.
Alle problemen van dit hoopje mens waren haar bekend.
Alle zorgen en twijfels.
Daarom was ze hier.
In haar hand verscheen een stafje.
Een zilveren stafje met een blauw maantje aan het eind.
Ze maakte een wuivende beweging met het stafje boven het bed.
Het dekbed gleed omlaag en vouwde zich aan het voeteneind op.
Het bovenste kussen zweefde omhoog en kwam op het dekbed tot rust.
Daar lag Mark, opgekruld op zijn zij, in diepe slaap.
Een draaiende beweging met het stafje en Mark rolde zich op zijn rug.
Nog een beweging en de boxer die hij droeg was uit.
De verschijning ging zitten aan het voeteneind, wachtend.

Mark gromde even in zijn slaap.
Toen gingen zijn ogen open.
Aangetrokken door het licht keek hij omlaag.
In de ogen van de zilveren dame aan zijn voeteneind.
"Wie... wie ben jij?" vroeg hij zachtjes.
"Sommige mensen noemen me de maanfee."
"De maanfee?"
"Maar jij mag me de luierfee noemen."
"De luier... wat is dit? Droom ik?"
"Ja, je droomt. Ik maak dromen werkelijkheid."
"Maar..."
"Geen vragen meer. Geef je over aan de droom."
Mark deed er het zwijgen toe.
Hij had wel vaker lucide dromen gehad.
Dromen die hij deels zelf kon sturen.
Dit leek hem net zoiets.

"Kom eens staan. Hier, voor de spiegel."
Mark stond op en deed wat ze zei.
Hij kon zijn ogen nauwelijks van de verschijning afhouden.
Wat was ze mooi.
"Vertel me wat je ziet."
Mark aarzelde. "Uhm, mezelf."
"Werkelijk? Is dit werkelijk wie je bent?"
"Nou ja... eigenlijk wel."
"Dit jongenslichaam?"
"Uhhh... ja...."
"En als je er nu eens zó uitzag?"
De fee tikte tegen de spiegel met haar maanstafje.
Het spiegelbeeld veranderde, werd wazig.
En toen zag Mark werkelijk zijn echte zelf.
Zachte rondingen bij zijn heupen. Een slanke taille.
Volle, stevige borstjes. Lang bruin haar in een staart en een knap gezichtje.
En een smetteloze, haarloze huid.
Een mooie jonge vrouw.

Mark liet zijn blik langs zijn spiegelbeeld afdalen.
En daar, tussen zijn benen, was slechts een toefje blond haar zichtbaar.
Niet die eeuwige, stomme piemel waar hij niets mee kon.
Behalve plassen dan.
Hij keek de fee verrukt aan.
"Ja. Dat is wie ik werkelijk ben."
De fee knikte welwillend.
"Dit is wie je wilt, maar niet kunt zijn."
Mark knikte.
"Ik kan het niet..." zuchtte hij.
De fee keek hem aan.
Hij verloor zichzelf bijna in die liefdevolle, blauwe ogen.
"Er is iets dat je tegenhoudt."
"Ja."
"Iets uit je verleden."
"Ja."
"Daar kan ik iets aan doen."
Mark keek haar vragend aan.

Ze tikte zachtjes met het stafje tegen zijn voorhoofd.
Er veranderde iets in zijn lichaam.
Zoiets had hij nog nooit gevoeld.
Een warme gloed onder zijn huid.
"Kijk naar jezelf."
Hij keek in de spiegel.
Daar stond hij dan weer.
Dezelfde slungelige jongen als daarnet.
"Nee. Kijk naar jezélf."
Hij keek omlaag en zag zichzelf.
Zijn eigen lichaam.
Het was het lichaam van zijn spiegelbeeld van zojuist.
"Ohhh..."
Tranen sprongen in zijn ogen.
Hij streek met zijn handen langs zijn slanke meisjeslichaam.
Zijn borsten, zijn heupen en billen.
En zijn geslacht.
Zijn zachte, vrouwelijke geslacht.
De tranen begonnen over zijn wangen te rollen.
Eindelijk was hij wat hij wilde zijn.
Wat hij wás, en altijd al geweest was.
En toch, en toch.
Die hijgende adem in zijn oor.
Hij bedekte zijn gezicht met zijn handen en begon te huilen.

De koele handen van de fee op de zijne.
Ze deed zijn handen omlaag en streek zijn tranen weg.
"Dit ben jij, of kun je zijn, als je je verleden los kan laten" zei ze.
"En ook daarom ben ik hier."
"Maar hoe dan?" snikte Mark.
"Ik zei toch dat je me de luierfee mocht noemen?"
"Ja..."
"Sluit je ogen en doe een wens. Waar denk je aan als je in slaap valt?
Wat wil je nu het liefste zijn?"
Mark hoefde niet lang na te denken.
"Een meisje. Ik wil een babymeisje zijn."
Een tikje op zijn voorhoofd met het stokje.

En plots lag hij in bed.
Met een wit katoenen shirtje aan. De stof spande over zijn borstjes.
Zijn paardestaart achter zich op het kussen.
Een dik, zacht ding om zijn billen.
Een luier!
Wat voelde dat heerlijk!
Het kussen aan zijn voeteneind zweefde naar hem toe.
Al zwevend veranderde het in een schattige teddybeer met een roze strikje.
Hij nam hem en knuffelde zich er tegenaan.
Wat een heerlijke droom was dit!
Al zijn wensen uitgekomen.
"Ga nu maar slapen, mjn babymeisje" suste de luierfee.
Mark rolde op zijn zij en onmiddellijk voelde hij dat hij weg begon te dommelen.
Hij voelde zich veilig en beschermd, ook al lag hij open en bloot.
Hij zou zijn dekbed-cocon niet nodig hebben vannacht.
De luierfee keek liefhebbend op hem neer.
En loste op in een wolk van glitterende stofjes, dansend in het maanlicht.
Mark sliep in met een glimlach op zijn lippen.



(http://i.imgur.com/XwMkOTr.jpg)




De ochtendzon scheen door de kier in het gordijn.
Mark werd wakker en rekte zich uit.
Hij voelde zich heerlijk.
Hee, wat raar.
Het dekbed lag aan zijn voeteneind.
En zijn kussen had hij in zijn armen, in plaats van op zijn hoofd.
Nog even dommelend dacht hij na.
Wat een heerlijke droom had hij vannacht gehad.
Echt hemels.
Hij probeerde zich de details te herinneren, maar dat lukte niet zo goed.
Er was iemand bij hem geweest.
Iemand die zijn diepste wens vervuld had.
En vervolgens had hij geslapen als een...
Als een baby.
Met een... met een luier om.
Wat was dat heerlijk geweest.
Jammer dat het maar een droom was.
Nou ja. Opstaan maar.
Hij kwam overeind, zette zijn voeten op de vloer en geeuwde.
Hee? Wat was dat?
Kleine glittertjes lagen overal over de vloer verspreid.



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Lauwie op 19 augustus, 2016, 07:20:30
 :-*
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 19 augustus, 2016, 07:47:24
Awww meer meer meer
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 19 augustus, 2016, 07:51:33
g e w e l d i g !!!! :)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 19 augustus, 2016, 23:48:31
De Luierfee
Hoofdstuk 4: Marielle

Vreemd.
Eén van de vervelendste klusjes van het mannenbestaan bleef hem vanochtend bespaard.
Hij had al een flinke dot scheerschuim op zijn vingers toen hij in de spiegel keek.
De gebruikelijke schaduw van donkere stoppels op zijn kaken ontbrak.
Hij wreef met zijn schone hand over zijn gezicht.
Glad.
Raar. Maar ja, whatever.
Hij spoelde zijn vingers af en bekeek zichzelf in de spiegel.
Zijn slanke, nauwelijks gespierde lichaam.
Zijn regelmatige, volgens zijn vriendinnen best knappe gezicht.
Zijn blanke huid met nauwelijks haargroei.
Ook al was hij nu volwassen, er was weinig mannelijks aan.
Eerder jongensachtig.
Of meisjesachtig, dacht hij.
Niet dat hij dat erg vond. Integendeel.
Hij was best tevreden over hoe hij er uitzag.
Het kon ermee door.
Voor het leven wat hij nu leidde, tenminste.

Hij stapte onder de douche. Lekker inzepen en afspoelen.
Daarna aankleden. Het advocatenkantoor waar hij werkte eiste formele kleding.
Dus een t-shirt met een overhemd erover.
Gelukkig hoefde hij nog geen pak met stropdas.
Een pantalon met bijpassende blazer voldeden prima voor het administratieve werk wat hij nu deed.
Maar naarmate hij de carriereladder beklom zou dat wel anders worden.
Hij werd omgeven door modieuze, driedelige pakken.
Hij zag er nu al tegenop. Dat hij ooit ook zoiets zou moeten dragen.
Nee, dan dat mantelpakje van Elise, zijn bazin.
Dat zag er pas leuk uit.
Maar ja. Dat was niet voor hem weggelegd.

's Middags kreeg hij een appje van Marielle, zijn beste vriendin.
Ze ging sushi maken. Of hij zin had om te helpen en mee te eten.
Ja, dat had hij wel.
Hij was een beetje gek op Marielle.
Als hij 'normaal' was geweest zou hij misschien wel verliefd op haar kunnen zijn geworden.
Maar goed. Ook dat was niet voor hem weggelegd, dacht hij.
Zich verheugend op de avond vloog de werkdag voorbij.
Zonder noemenswaardige bijzonderheden.
Behalve zijn t-shirt, dan. Die leek in de loop van de dag steeds strakker te gaan zitten.
Vooral zijn tepels schuurden langs het katoen.
Was hij aangekomen?
Volgende keer maar L in plaats van M kopen, dan.

Thuis trok hij snel een spijkerbroek en een wat ruimer vallende bloes aan.
Ook zijn spijkerbroek leek wat strakker te zitten, vooral om zijn kont.
Nou, maar goed dat ze vanavond sushi aten, dat was tenminste niet vet of zo.
Onderweg naar Marielle kocht hij nog een flesje rosé.
Ja, het ging gezellig worden.
Marielle begroette hem zoals altijd hartelijk. Drie zoenen en een knuffel.
De spullen en ingrediënten stonden al uitgestald op haar aanrecht.
De rijst had ze al gekookt en af laten koelen.
In allebei haar handen hield ze een keukenschort omhoog.
"Meteen maar beginnen?"

Met allebei een glas rosé in de buurt spreidden ze de nori-vellen op de bamboematjes uit.
Die werden bedekt met de sushirijst en daarna met een reep rauwe tonijn, komkommer en takuan.
En rollen maar. Bij de standaard maki-sushi was de techniek vrij eenvoudig.
Al rollend keuvelden ze honderduit over hun werkdag, af en toe van hun wijn nippend.
Mark voelde zich volkomen op zijn gemak bij zijn lieve vriendin.
Voorzichtig snijden en voila, de eerste lading maki's was klaar.
Daarna de nigiri. Rijstblokjes met verse zalm erbovenop. Dat was lastiger.
Met veel moeite en gegiechel kregen ze de kleverige rijst in de juiste vorm gekneed.
En, moeilijker nog, de uramaki. Oftewel de California Roll.
De roltechniek was lastig en het werd een beetje een zooitje.
Maar dat mocht de pret niet drukken.

Toen ze éénmaal aan tafel zaten waren ze allebei al een klein beetje aangeschoten.
Dat weerhield Mark er niet van om hun glazen weer bij te vullen.
Marielle werd er meestal alleen nog maar gezelliger van. En loslippiger.
Ook vanavond weer.
Al smullend van hun zelfgemaakte hapjes vertelde ze met veel humor over haar liefdesleven.
Dat was nogal turbulent. Marielle kon zich niet lang binden aan dezelfde man, had ze al vaker gezegd.
Ze vielen uiteindelijk allemaal zo tegen. Ze deden altijd iets wat je teleurstelde of irriteerde.
Dus hield ze het maar bij korte affaires.
"Eigenlijk ben jij de enige constante factor in mijn leven, qua man" grapte ze.
"En jij bent niet beschikbaar."
"Oh nee? Waarom denk je dat?" vroeg Mark, een beetje overmoedig door de rosé.
"Nou ja... jij bent toch... weet ik veel, anders."
"Denk je soms dat ik niet op vrouwen val" lachtte hij, expres een beetje uitdagend.
Hij was eigenlijk wel benieuwd naar wat Marielle precies over hem dacht.
Dat had hij tot nu toe nog nooit ter sprake durven brengen.
Maar er was iets in hem veranderd na vannacht, leek het.
En de rosé hielp natuurlijk ook wel.

"Weet ik niet. Maar je hebt in ieder geval nog nooit een vriendin gehad."
Ze nam nog een nigiri, met flink wat sojasaus en gemberschijfjes.
"Voor zover ik weet dan. En je hebt ook bij mij nog nooit... ehmm, avances gemaakt."
Mark knikte haar aanmoedigend toe, en nam zelf nog een uramaki.
Ze hapte in het met viskuit bedekte rijstrolletje.
"Of zelfs maar iets van interesse laten blijken. Dat is bij mannen toch zeldzaam."
Mark nam een slokje van zijn wijn.
"Mischien vind ik je wel gewoon lelijk" zei hij droog.
Marielle proestte het uit. Rijstkorrels vlogen over de tafel.
"Ja! Of dat!"

Na uitgelachen te zijn werd de stemming toch wat serieuzer.
Mark vond dat hij Marielle wel zoiets als een uitleg verschuldigd was.
Dus besloot hij het te proberen. Tot zover hij kon, in ieder geval..
"Nee hoor. Dat is het niet. Maar er is wel iets..."
Zijn mond klapte dicht.
Ging hij nu echt bijna vertellen over...
Marielle zag zijn twijfel en haar blik werd vertrouwelijker.
"Ja?"
"Iets uit mijn jeugd... of zo... ik... "
Marielle bleef hem vragend aankijken.
"Ik had een oom... nou ja, geen echte oom... en... "
Zijn adem stokte in zijn keel.
Ze legde zachtjes een hand op de zijne.
"Ben je... ben je misbruikt? Daar was ik al zo bang voor."
"Nou..." begon Mark weer, moeizaam.
"Hij nam me op schoot... en hij zei dingen... en..."
Zijn adem stokte weer in zijn keel.
Met vochtige ogen keek hij Marielle aan.
Die zag zijn worsteling.
Haar lieve, bezorgde blik.
Haar hand op de zijne.

Hoe hij het ook probeerde, hij kreeg geen woord meer uit zijn keel.
Ze streelde zachtjes zijn hand.
"Je hoeft er nu niet over te praten als je niet wil" zei ze.
"Als je maar weet dat ik er voor je ben, als je het wel wil. Of kan."
Mark nam haar hand en drukte er een zacht kusje op.
Aldus toezeggend dat hij dat zou doen.
Als het bij iemand kon, was het wel bij haar.
Ze keken elkaar nog even aan.
Toen nam Marielle de fles rosé.
"Wijntje nog maar, dronkenlap?"

Ook de rest van de avond was minder serieus.
Gewoon lekker samen uitbuiken en een beetje hangen.
Ze keken een paar afleveringen van House Of Cards op de bank.
Marielle verbaasde Mark door lekker knus tegen hem aan te komen zitten.
Hun band had zich blijkbaar verdiept sinds het korte, maar voor zijn doen zeer openhartige gesprekje.
Hij sloeg zijn arm om haar schouders en zo keken ze samen verder.
Toen ze uiteindelijk afscheid moesten nemen verbaasde Marielle hem weer.
In plaats van de gebruikelijke drie kussen op de wangen gaf ze hem er één.
Vol op zijn mond.
Dat was toch wel héél prettig, merkte Mark.

Vrolijk fietste hij naar huis.
Dat was een leuke avond geweest.
Met onverwachte, maar niet onprettige ontwikkelingen.
Misschien kon hij te zijner tijd nog openhartiger zijn.
Marielle had hier in ieder geval heel fijn op gereageerd.
Ja, ze was écht zijn beste vriendin.
Bij zijn voordeur aangekomen zette hij zijn fiets op slot.
Jammer dat hij nu weer alleen zou zijn in zijn appartement
Maar ja, het was niet anders.
Het was al laat dus hij begon direct aan zijn nachtritueel.
Tanden poetsen, douchen, schone boxer aan.
Daarna zijn bed in.

De stilte en eenzaamheid van zijn donkere studio.
Zo leeg en alleen en beangstigend. Zelfs na zo'n leuke avond.
Hij kroop diep in zijn dekbed weg en stopte zijn hoofd tussen zijn kussens.
Geholpen door de halve fles rosé dommelde hij al snel weg.
Vanavond in ieder geval geen kwellende gedachten.
Toen de streep zilverblauw licht weer door de kier in het gordijn viel was hij in diepe slaap.
En merkte niets van de glitterende stofjes...
Dansend in het maanlicht...



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 20 augustus, 2016, 09:28:28
WOW  :jeej ;) :)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 20 augustus, 2016, 10:00:33
Thx Hero!!
Ik hoop dat we de gedachten en gevoelens van een transgender-persoon een beetje empathisch en realistisch hebben weergegeven.
Het is niet direct onze wereld, maar we hebben wel transgenders in onze omgeving (waaronder de tweede moeder van de vriendin van onze zoon).
Als er opmerkingen of aanvullingen zijn, horen we die graag!

De Luierfee
Hoofdstuk 5: Marcella

De luierfee verscheen aan het voeteneind van het bed.
Liefdevol en zorgzaam keek ze op de menselijke vorm onder het dekbed neer.
Haar libellenvleugels trilden geluidloos in het maanlicht.
Ze was tevreden. De verandering in Mark was in gang gezet.
Maar hij had meer nodig, dacht ze.
Om het proces te versnellen.
Ze sloeg zijn dekbed terug, met de hand deze keer.
Ze nam het kussen van zijn hoofd en legde het naast hem neer.
Mark lag weer bloot, op zijn boxershort na.
Nu verscheen het maanstafje in haar hand.
Ze tikte op het kussen en de knuffelbeer materialiseerde zich.
Met plezier zag ze hoe Mark in zijn slaap de beer nam en tegen zich aan knuffelde.
Een draaiende beweging met het stafje.
Glittertjes strooiden zich uit op het matras en kwamen samen tot een geheel.
Een stapeltje kleding vormde zich.
Een zachtblauw jurkje, een broekje, bijpassende sokjes.
Een bus talkpoeder en een speentje er bovenop.
Maar nu het belangrijkste.
Nog een draai met het stafje en een stapeltje luiers verscheen.
Mooie, hagelwitte luiers met kleine, pastelblauwe maantjes erop.
Ja. Nu was alles klaar.

"Mark" fluisterde ze zachtjes.
Haar stem, als zachtruisende boomblaadjes.
Warm en koel tegelijk.
Als de maan.
Mark draaide zich loom op zijn rug.
Even later gingen zijn ogen halfopen.
Hij moest even knipperen om de zilveren verschijning goed te kunnen zien.
"Hallo" zei hij zachtjes. "Ben je er weer?"
Een moederlijke glimlach van de luierfee.
"Ja, ik ben er weer. Voor jou."
"Is dit weer zo'n fijne droom?"
"Ja hoor. Geniet er maar van."
"Ja. Dat zal ik doen."
"Goed zo."
Ze bracht het stafje naar zijn voorhoofd.
"Even je ogen dicht, lieverd."
Hij deed het en voelde het tikje.

Zin lichaam veranderde weer.
Deze keer was hij er zich bewuster van.
Een warm, kriebelend gevoel op zijn borst en heupen.
Een tintelend gevoel in zijn kruis.
Kippenvel over zijn hele lichaam.
Binnen een seconde was het voorbij.
Hij durfde niet te kijken.
"Ben ik... ben ik weer een meisje?" stamelde hij.
"Ja, schat. Mijn meisje."
Nu keek hij omlaag.
De zachte heuveltjes van zijn borstjes. Zijn heupen, voller en ronder nu.
Zijn gladde, nu volkomen haarloze lichaam.
En de bobbel die uit zijn boxer verdwenen was.
Glitters die om hem heen dansten en verdwenen.
Het zag er magisch en droomachtig uit in het maanlicht.
Met zijn vingertoppen bevoelde hij al zijn nieuwe vrouwelijke rondingen.
"Ohhh" kreunde hij van geluk. "Oh, dit is zo'n fijne droom."
Hij keek in de stralend blauwe ogen van de fee.
Haar toverachtige glimlach.
Die deed iets met hem.

"Je bent mijn meisje, lieverd. En nu is het tijd om weer mijn babymeisje te worden."
"Ja, dat vind ik zo fijn."
Ze nam de speen en deed hem in zijn mond.
Zelfs zijn lippen voelden anders nu. Voller, zachter.
Ze trok zijn boxer omlaag, zijn nieuwe vrouwelijkheid onthullend.
Een toefje lichtblond haar op zijn vulva.
Oh, het was zo mooi.
Precies zoals het moest zijn.
De fee nam de bovenste luier en ontvouwde hem.
Deze keer ging ze hem zelf bij hem omdoen, wist hij.
Geen magie, maar zorgzaamheid.
Als van een moeder met haar baby.
Verlangend naar de luier tilde hij zijn billen alvast op.
Ze schoof hem onder zijn billen en hij liet zich zakken.
Zo heerlijk zacht.

De fee strooide wat talkpoeder in zijn luierstreek.
Het wolkje schitterde in het maanlicht. Als glittertjes.
Met haar koele, zorgzame handen wreef ze het poeder uit.
Die intieme aanraking bezorgde hem weer een nieuwe sensatie.
Tintelingen in zijn kruis en een warme, vochtige toevloed, daar beneden.
Als hij nog een jongen was geweest zou hij nu een erectie hebben gekregen, dacht hij.
Niet dat dat vaak voorkwam, maar zo voelde het in ieder geval.
Maar dit was nieuw en anders.
Dit was wat er op zo'n intiem moment met een vrouw gebeurde.
Met een meisje.
De luierfee begreep wat hij voelde.
"Geniet er maar van, mijn meisje. Op jouw manier."
Ze ging nog even door met wrijven.
Onwillekeurig begon Mark een beetje met zijn heupen te wiebelen.
Een warme glimlach van de luierfee.
"Nee, vannacht nog niet. Dat is voor later."

Ze vouwde de luier tussen zijn benen door en deed de plakstrips dicht.
Hij zat perfect. Hij zat héérlijk.
Zo heerlijk dat hij zich dromerig afvroeg hoe hij ooit zonder had gekund.
"Voetjes omhoog."
Hij deed het en ze schoof het zachtblauwe broekje over zijn enkels.
Daarna langs zijn benen omhoog en om zijn billen.
De luier werd nu een beetje in zijn kruis en tegen zijn billen gedrukt.
Hij zat nu zo mogelijk nog lekkerder.
Ook de sokjes gingen aan en hij moest gaan zitten.
Ze schoof het jurkje over zijn hoofd en omlaag langs zijn lichaam.
Ook het jurkje paste perfect. De stof plooide heerlijk om zijn nieuwe borstjes.
Ze nam zijn lange, bruine haren in haar glinsterende vingers en draaide er twee vlechtjes in.
"Kom eens staan, meisje" fluisterde ze.
Hij deed wat ze zei en ze nam hem aan het handje mee naar de spiegel.
Zijn adem stokte in zijn keel toen hij zijn spiegelbeeld zag.
Zoiets liefs had hij nog nooit gezien.
Dat mooie meisje, die vrouwelijke rondingen.
Die schattige kleertjes en dat bolle luierkontje.
Dat was hijzelf.

De blauwe, lichtende verschijning achter hem in de spiegel.
Ze leek wel een godin. Misschien was ze wel een godin.
"Ja, dit ben jijzelf" zei ze.
Alsof ze zijn gedachten had geraden.
En misschien was dat ook wel zo, want dit was tenslotte een droom.
Een heerlijke droom.
"Dit is wie je werkelijk bent. Dit is wat ik zie als ik bij je naar binnen kijk."
Mark knikte.
En begon te snikken.
Hij draaide zich om en keek in de hemelsblauwe ogen.
"Jij... jij ziet mij..."
Ze nam zijn gezicht in haar handen en wreef zijn tranen weg.
"Ik zie je, en ik ben er voor je. Alleen voor jou."
Mark begon nu echt te huilen.
En als vanzelf zocht hij haar troostende lichaam.
Hij omhelsde de fee en snikte in haar hals.
Die was niet gewend aan zulk direct lichamelijk contact met menselijke wezens.
Maar na een korte aarzeling glimlachte ze.
En sloeg haar armen om hem heen.

Het volgende moment lagen ze op bed.
De fee op haar rug, haar bovenlichaam op het kussen rustend.
Mark tegen haar aangekropen, zijn hoofd op haar schouder.
De beer onder zijn arm geklemd, een hand op haar buik.
Nog nooit had hij zo geborgen gevoeld.
Zo warm en veilig.
"Lief meisje. Lief meisje" fluisterde de fee terwijl ze door Mark's haren streek.
Mark voelde dat hij begon weg te dommelen.
"Nog niet slapen, liefje. Eerst dit..."
Het stafje was weer in haar hand verschenen.
Ze tikte ermee op de luier.
Hij voelde iets zich ontsluiten daar beneden.
Een zacht ruisend geluid. De luier werd warm.
Eerst alleen zijn kruis, toen ook zijn billen.
Had hij nu geplast? In zijn luier? Als een echt babymeisje?
Het was een heerlijk bevrijdend gevoel.
En niet alleen bevrijdend...

Er kriebelde ook iets, daar beneden in zijn buik.
Hij kroop nog iets steviger tegen de moederfee aan.
"En nog iets, schatje. Dan mag je slapen."
"Mmmh?" kreunde Mark vragend langs zijn speen.
"Hoe heet je?"
Mark deed lodderig zijn ogen halfopen.
"Mark... Mark toch?"
"Nee. Hoe héét je?"
Mark dommelde weer bijna weg, maar begreep wat ze bedoelde.
"Mar... Mar... Marcella?"
De fee knikte goedkeurend.
"Juist. Marcella."
Nog een aai over zijn bol.
"Mijn babymeisje."



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 20 augustus, 2016, 14:06:54
Lieve Friendly en Yellow Rose,  :-*  O:-)

jullie raken bij me een snaar die lang door blijft resoneren zeg maar...  :'(
ik vind het even lastig om dit te delen op het forum, wellicht in een PB.........

ik vergat nog eigenlijk... m e e e e e e e e e e e r !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 20 augustus, 2016, 14:24:55
Leuk dat het je zo raakt, Hero!
En een PB mag altijd, natuurlijk.
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Adidaslover op 21 augustus, 2016, 10:14:04
Ik wille ook de maanfee op bezoek!!!
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 21 augustus, 2016, 10:44:48
De Luierfee
Hoofdstuk 6: Gecompliceerd

De ochtendzon scheen door een kier in het gordijn.
Gedempte geluiden van buiten. Fluitende vogels, verkeer in de verte.
Mark werd wakker en rekte zich uit.
Allemensen, wat had hij heerlijk geslapen.
Hij voelde zich volkomen uitgerust.
Boordevol energie. Geen spoor van een kater.
Had hij nou weer iets gedroomd of zo?
Hij wist het niet meer.
In ieder geval had hij zich blijkbaar weer blootgewoeld vannacht.
Wel gek; dat kwam vroeger nooit voor.
Dan werd hij meestal wakker in de houding waarin hij in slaap gevallen was.
Nu was hij zelfs door de wekker heen geslapen en moest zich haasten.
Zijn dekbed trok hij vanavond wel recht.
Toen hij naar de douche liep voelde hij kleine korreltjes onder zijn zolen plakken.
Misschien vanavond ook maar weer eens stofzuigen.
Onder de douche spoelden de glittertjes ongezien van zijn voeten.

"Gut, je moet uitkijken hoor, Mark."
"Hoezo?" vroeg Mark en keek zijn collega vragend aan.
"Je krijgt moobs, man."
"Watte? Moeps?"
"Moobs, eikel. Man-boobs, weet je wel? Je ziet ze door je overhemd heen!"
Mark keek omlaag.
Ja, fuck, inderdaad.
Hij had zijn t-shirt die ochend uitgelaten. Die zat veel te strak.
Zeker gekrompen in de was of zo. Hij had alleen een overhemd aangedaan.
Nu waren er duidelijk twee heuveltjes te zien onder het katoen van zjn hemd.
"Effe wat minder bier en patat en wat vaker naar de sportschool, jongen!"
Met een joviale klap op zijn schouder droop de collega af.

Voorzichtig ging Mark zitten in zijn bureaustoel.
Zijn broek zat dus ook veel strakker, leek het.
Vooral om zijn heupen.
Hij had geen zin om hier op het werk uit de naad te scheuren.
Zijn moeder moest maar eens op een lagere temperatuur gaan wassen, of zo.
Maar terwijl hij dit dacht flitste er iets door hem heen.
Iets van vannacht.
Iets over vrouwelijke rondingen.
Iets over maanlicht en geborgenheid
Hij kreeg warme kriebels bij de herinnering.
Nou ja, herinnering.
Hij wist eigenlijk niets meer.
Hoewel...
Dat warme, natte gevoel...
Die warme, natte luier...
Hij voelde iets bewegen in zijn kruis.
En voelde het schaamrood naar zijn kaken stijgen.
Alsof hij bang was dat zijn collega's zijn gedachten konden lezen.
Dus drukte hij de semi-herinnering maar weg.
Hij moest nog wel normaal kunnen werken.

"Jemig Mark! Wat zie ik nou!?"
Marielle, in haar gebruikelijke uitgelaten stemming.
"Wat? Wat bedoel je?"
"Je krijgt tieten, man. En moet je die broek zien!"
Inderdaad had hij zijn spijkerbroek maar met veel moeite aangekregen.
Hij zat veel te strak aan zijn kont en zijn rits leek op springen te staan.
"Maar wat minder copieus dineren hier, voortaan dan. En doe je wat aan sport?"
"Nee, maar ik doe alles op de fiets, zoals je weet."
"Ja, ja. Het gekke is, je hebt ook geen buikje of zo."
Marielle bekeek hem keurend van op tot teen.
"Eigenlijk lijk je juist wel wat slanker in je taille. Wat gek."
Ze gaf hem een por tussen zijn ribben.
"Als ik niet beter wist zou ik zeggen dat je vrouwelijke hormonen nam."
Mark slikte en zei niks. Hij hoopte dat hij niet zou blozen. Dit kwam wel erg dichtbij.
Marielle keek hem onderzoekend aan.
"Je weet wel? Als die transgender-mannen?"
"Ja, eh, ahum, ik weet wat je bedoelt. Maar..."
"Nee joh, is maar een geintje. Heb je de rosé meegenomen?"
"Tuurlijk."
"Mooi. Gezellig! Nou, vanavond tapas. Niet zo goed voor je slanke lijn, vrees ik."
"Ach joh."
"Je leeft maar één keer, toch?"
"Juist!"

Na een toch weer copieus diner en een hele fles rosé zaten ze op de bank.
Marielle had een fles prosecco opengetrokken.
Allebei een beetje aangeschoten kletsten ze honderduit en giechelden wat af.
Maar op een gegeven moment werd de stemming toch weer wat serieuzer.
"Zeg Mark. Ik wou het toch nog eens over laatst hebben."
"Ja?"
"Over wat je toen vertelde. Of eigenlijk over wat je niet vertelde."
"Oh ja. Dat."
"Ja. Dát. Ik ben zoals je weet totaal niet het nieuwsgierige type..."
Mark proestte het uit, gevolgd door Marielle zelf.
"Maar het lijkt me zo goed voor je als je dat een keer uit. Ik ken je al zo lang.
En toch ken ik je niet. Niet helemaal. Zo voel ik dat."
"Tsja. Je hebt wel gelijk, denk ik."
"Maar ik hou van je. Dat weet je toch?"

Mark fronste even.
Zozo.
De alcohol had haar tong blijkbaar wat losser gemaakt.
"Nee, niet zo, bedoel ik" hernam ze zich.
"Niet per se zo, maar als vriend. En die vertellen elkaar alles, toch?"
"Ja, dat is wel zo. Maar het is zo véél. Teveel om zomaar te vertellen."
"Nou, we hebben de tijd, toch? En ik ben er voor je."
"Weet ik toch. Maar waar moet ik beginnen?"
"Gewoon, ergens. Dan zien we wel waar het schip strand."
"Ja. Okee. Dat is goed."

Mark vertelde over zijn jeugd.
Over zijn voorkeur voor meisjes en zijn afkeer van jongensdingen.
Marielle luisterde, zo te zien gefascineerd.
En knikte af en toe, alsof ze dingen al begrepen had.
Toen hij bij ome Henk aangeland was werd het moeilijker.
Maar hij zette door. Deels geholpen door de drank.
En deels geholpen door iets anders, waar hij op dat moment niet zo goed zijn vinger op kon leggen.
Iets in hem wat hem aanspoorde tot openheid.

"En sindsdien hoor ik bij alles wat met meisjesachtige dingen te maken heeft dat gehijg weer in mijn oor."
Hij had het er uit gekregen. Eindelijk.
"En bij alles wat met seks te maken heeft" voegde hij toe.
Marielle knikte begrijpend.
Ze wist er blijkbaar al veel van.
Vrouwen delen dit soort dingen sneller dan mannen, dacht hij.
Vrouwen hebben misschien vaker dit soort ervaringen gehad.
En daarom begrijpen ze het beter.
In ieder geval vond hij het heerlijk dat hij dit alles nu eens hardop geuit had.
Hij voelde zich opgelucht en bevrijd.
Ook al realiseerde hij zich dat hij nog lang niet alles had verteld.
Maar hoe zou hij dat kunnen?

"Die smeerlap heeft je gewoon getraumatiseerd" zei Marielle boos.
"En door wat hij met je gedaan heeft, heb je ook geen gevoelens voor vrouwen. Of voor seks."
Mark knikte van niet.
"Ik heb wél gevoelens voor vrouwen. Maar seks en zo... dat ligt wat... ik weet niet."
"Gecompliceerder."
"Precies."
Marielle keek even voor zich uit en zweeg.
Alsof ze een beslissing aan het nemen was.
Toen keek ze hem weer aan.
Er lag iets breekbaars in die blik.
"Mark..."
"Ja, schat?"
"Dank je wel dat je dit alles met me wil delen. Maar nu moet ik ook eerlijk zijn."
"Dat mag, natuurlijk."
Ze slikte even.
"Ik loog daarnet een beetje. Toen ik zei dat ik alleen als vriend van je hou. Het is meer dan dat."
"Oh?"  hoorde hij zichzelf stamelen.
Verbouwereerd keek hij haar aan.

Marielle draaide zich een beetje van hem weg.
"Misschien kan ik maar beter mijn mond houden. Anders heb ik morgen spijt. De drank... ik klets teveel."
"Nee" zei hij gedecideerd. "Verschuil je daar niet achter. En ik beloof je dat je geen spijt zult hoeven hebben."
Marielle keek hem weer aan.
"Okee dan. Ik hou van je, Mark. Maar ik durfde niet te hopen op meer dan vriendschap.
Ik wist altijd al dat er iets met je was. Ik dacht een poosje dat je gay was..."
"Join the club" zei hij droog.
Ze giechelde even en ging verder.
"Ik had al snel door dat het dat niet was. Ik zag hoe je naar me keek.
En toch liet je niks merken. Ondernam je geen actie. Dat verwarde me."
"Je bent gewend om meteen besprongen te worden?" vroeg hij grinnikend.
Hij bedoelde het als grapje. Maar ze ging onaangedaan verder.
"Nou ja, eigenlijk wel, soort van. Je kent het soort mannen dat ik normaal gesproken uitkies."
"Duidelijk mannelijke mannen. Die duidelijk zijn in hun bedoelingen."
"Precies, ja. Niks voor de langere termijn. Maar wij kennen elkaar nu zo goed.
En dat wil ik eigenlijk. Dat zoek ik. De rest is maar een spelletje."

Hij keek haar aan.
Die kwetsbare blik. Haar hele hebben en houwen op tafel.
Voordat hij het wist had hij zijn lippen op de hare gedrukt.
"Oh Mark..."
Ze sloeg haar armen om hem heen.
Haar lippen weken uiteen en haar tong kronkelde naar binnen.
Dat was voor het eerst voor Mark.
Een beetje onhandig zoende hij haar terug.
Het voelde prettig. Fijn. Innig.
Totdat hij iets voelde opstijven in zijn broek.
Onmiddellijk brak hij de zoen af.
Dat hoorde niet. Dat hoorde er niet bij voor hem.
Ze keek hem vertwijfeld aan.
"Ben ik... ben ik te ver gegaan? Sorry...ik..."
Hij zoende zachtjes haar lippen als antwoord.
Geen tong deze keer.

"Nee. Nee, lieve Marielle. Dat is het niet."
"Wat dan? Ik begrijp het niet."
"Het is... het ligt gewoon..."
Nu drong er begrip door in haar blik.
"Gecompliceerd" zei ze zachtjes.
"Ja. Sorry."
Ze sloeg haar armen om hem heen.
"Geeft niets, lieve Mark. Daar kunnen we aan werken toch?"




F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 21 augustus, 2016, 11:15:49
howly moowly !

de twijfel... nuff said ! :scared1
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 22 augustus, 2016, 10:49:47
De Luierfee
Hoofdstuk 7: De Cyclus

Wat een fijne avond was dat geweest, dacht Mark, terug in zijn appartementje.
Toch weer wat meer toenadering tot zijn liefste vriendin.
Als hij 'normaal' was geweest en niet zo 'gecompliceerd', was de zaak duidelijk.
Ze waren verliefd op elkaar.
Maar goed, Marielle wist nog niet alles.
En het was nog maar de vraag hoe ze zou reageren als hij alles vertelde.
Ze zou het waarschijnlijk wel begrijpen, ergens.
Maar meer ook niet.
Een relatie zat er niet in.
Want hij was eigenlijk een vrouw en zij niet lesbisch.
Hij grinnikte een beetje voor zich uit.
Guttegut, wat ingewikkeld allemaal.
Gelukkig kon hij er nu, dankzij de rosé, nog even luchtig over denken.
Hoe het verder liep, dat zag hij later wel.

Na het gebruikelijke ritueel van douchen en tandenpoetsen was hij klaar om te gaan slapen.
Hij liep zijn slaapkamer in en deed alvast het licht uit.
In het maanlicht kon hij zijn kamer nog goed overzien.
Zijn dekbed lag er nog net zo rommelig bij als vanochtend.
Hij legde het kussen aan het hoofdeind, zocht de punten van het dekbed en sloeg het uit.
Het spreidde zich uit in de lucht en zakte als een parachute naar beneden.
Maar wat was dat?
Er was iets uitgevallen, aan de andere kant van het bed.
En wat een stof! Was dat van één dag?
Wel gek, het leek een beetje te glinsteren in het maanlicht.
En het verdween in de lucht alsof het oploste.
Gezichtsbedrog.
Te veel rosé, zeker. En prosecco!
Jezus, ze werden nog echte drankorgels, zo.

Toch maar even kijken wat er uit zijn dekbed gevallen was.
Hij liep om het bed en zag een wit, plat ding liggen.
Dat kwam hem bekend voor.
Hij ging zitten op bed en raapte hem op.
Het voelde zacht aan. Plasticachtig.
Met een schok realiseerde hij zich wat hij in zijn hand hield.
Een luier.
Maar niet zo een voor baby's.
Deze was groter. Voor volwassenen.
Hagelwit met zachtblauwe maantjes.
Hoe kwam die hier?
Hij had nog nooit zoiets gezien.
Of toch wel?

Een vage herinnering.
Een meisjeslichaam in de spiegel.
Babykleertjes aan en een luier om.
Net zo'n luier als deze.
Hij sloot zijn ogen.
Beelden van zilveren lokken en hemelsblauwe ogen.
Libellenvleugels en een ragfijn gewaad.
Een stafje met een blauw maantje erop.
"De luierfee..." mompelde hij voor zich uit.

Hij opende zijn ogen en daar was ze.
Net zo mooi als hij zich zojuist voorgesteld had.
Haar gewaad, fijn en doorzichtig, als het licht van de maan zelf.
Haar vrouwelijke vormen daaronder.
Haar stralende gezicht en haar warme glimlach.
"Hallo Mark."
Ademloos keek Mark naar de verschijning.
Hij was op slag volkomen nuchter.
Ja. Hij kende haar.
"H-hallo... ben je er weer? Droom ik weer?"
"Ja hoor. Als je dat wilt."
Hij zag het toverstafje in haar hand.
"Ga je weer een meisje van me maken?"
"Nee. Dat ben je al. Maar ik ga je weer je werkelijke zelf laten zijn."
Ze bracht het stafje naar zijn voorhoofd.
Hij sloot zijn ogen.

Het zachte tikje en de transformatie van zijn lichaam.
Ze nam de luier uit zijn hand.
"Ga maar liggen, Marcella."
Als vanzelf nam hij de luierpositie aan.
Even later het zachte kussentje onder zijn billen en tussen zijn benen.
Ze keek hem weer aan. Hij verdronk in die ogen.
"Vannacht is het de laatste nacht van de volle maan" fluisterde ze.
"Dan moeten we wachten tot de cyclus weer voltooid is."
"Is dit... is dit de laatste keer dan?"
"Voorlopig wel. Maar ook als de maan afneemt en weer aanwast, ben ik bij je. Hier."
Een koele wijsvinger op zijn voorhoofd.
"Totdat ook jouw cyclus voltooid is. Totdat jouw transformatie compleet is."
"Transformatie?"
"Ja. Je ben op de goede weg. Je hebt goed werk verricht. Je bent bijna bevrijd."
"Bevrijd?" vroeg hij wijfelend.
"Jawel. Zowel emotioneel als lichamelijk."
Lichamelijk?
Hij dacht aan zijn vermeende manboobs en zijn vollere heupen.
"Bedoel je..."
"Ja. Dat gaat gelijk op."
"Maar..."
Ze hield haar vinger tegen zijn lippen.
"Geen vragen meer. Kom."
Ze vleide zich naast hem op bed neer en spreidde haar armen.
"Kom maar."

Ze leek wel groter geworden.
Een groot, warm, uitnodigend moederlijk lichaam.
Gewillig kroop hij tegen haar aan.
Zijn gezicht op haar warme, volle borst.
Haar armen om hem heen.
Hij kon het niet laten. Hij moest haar strelen.
Zijn vingertoppen over de blanke, smetteloze huid van haar buik.
De luierfee streelde hem terug.
Haar vingertoppen over zijn rug en door zijn lange, bruine haren.
Voorzichtig raakte hij haar andere borst aan.
Ze liet hem begaan en hij begon zachtjes te kneden.
Nog nooit had hij een vrouwenborst aangeraakt.
En wat voelde het fijn. Ook al was het maar een droom.
Maar was het wel een droom?

Ja. Dat kon niet anders.
Hoe kon het anders zijn dat hij zomaar zijn plas liet lopen?
Hij was toch niet echt een baby?
De luier werd warm en dik tussen zijn benen en bij zijn billen.
En hij voelde direkt ook weer die warme kriebels daar beneden.
Hij kroop nog dichter tegen haar aan.
Een zacht gekreun ontsnapte hem.
"Goed zo" fluisterde ze. "Je moet nog zoveel leren. Ook dit hoort daarbij."
Ze legde haar been iets opzij en trok hem naar zich toe.
Hij kon niet anders dan haar dij tussen de zijne klemmen.
De druk van de natte luier in zijn kruis.
Wat voelde dat lekker.

Hij begon een beetje te schurken met zijn onderlichaam.
Kleine elektrische vonkjes vanuit zijn kruis door zijn hele lichaam.
"Goed zo, schatje. Goed zo" fluisterde de fee.
Opbouwende spanning in zijn onderlichaam.
Dit had hij nog nooit gevoeld.
En plotseling, terwijl hij haar dij nog steviger tussen de zijne klemde, een ontlading.
Een warme ontlading.
En met de ontlading, de tranen.
"Goed gedaan, meisje. Goed gedaan, Marcella" suste de fee zachtjes.
Ze veegde zijn tranen weg en kuste zijn voorhoofd.
De warme nagloed van deze onbekende, nieuwe climax.
Mark voelde dat hij begon weg te dommelen.
Terwijl hij in haar armen wegzakte hoorde hij haar zachtjes fluisteren.
"Nu weet je het. Nu weet je hoe het kan zijn."
En hij viel in een diepe, droomloze slaap.




F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Adidaslover op 22 augustus, 2016, 11:04:43
Mooi verhaal hoor!
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 23 augustus, 2016, 10:33:19
Dankjewel Adidas!

De Luierfee
Hoofdstuk 8: Transformatie

Mark werd geleidelijk aan wakker.
De slaapkamer baadde al in de gouden gloed van de ochtendzon.
Hij lag op zijn zij. Zijn arm nog om de luierfee.
Hij sloot zijn ogen weer en drukte haar zich tegen aan.
Maar het was de fee niet.
Het was gewoon zijn kussen.
Wat dom. Natuurlijk.
Hij rolde op zijn rug en rekte zich verlekkerd uit.
Wat had hij heerlijk geslapen.
En wat had hij weer heerlijk gedroomd.
Deze keer kon hij zich meer details herinneren.
De luierfee was gekomen.
En hij was weer het meisje geworden zoals hij zichzelf altijd voorgesteld had.
En dan de luier... en daarna...

Hij rekte zich nogmaals uit en glimlachte.
Oh hemel. Hij voelde zich geweldig.
Dit ging een fantastische dag worden!
Energiek kwam hij overeind en ging aan de bedrand zitten.
Hee... weer dat rare glitterspul op de vloer.
Waar kwam dat toch vandaan?
Al zittend werd hij zich bewust hoe raar zijn boxer in zijn kruis plooide.
Zeker veel gewoeld vannacht.
Hij keek omlaag.
Hij had zijn boxer niet aan.
Hij had een luier aan.
Een witte met pastelblauwe maantjes erop.
En hij had erin geplast ook, zo te zien.

Verward sloot hij zijn ogen en legde een hand op zijn voorhoofd.
Ben ik gek aan het worden of zo? vroeg hij zich af.
Dromen worden toch geen werkelijkheid?
Met zijn vingers wreef hij over zijn voorhoofd.
Dit is niet normaal, dacht hij.
Hij moest actie ondernemen. En wel nu.
Snel weer liggen en de plakstrips van de luier los.
Hij trok de luier onder zijn billen uit en vouwde hem op.
De natte luier voelde zwaar in zijn hand.
Nu snel in de prullenbak gooien.
Get rid of the evidence.
Dan kon hij tenminste weer normaal denken.

Droom of werkelijkheid, droom of werkelijkheid.
Hij schudde met zijn hoofd en probeerde het van zich af te zetten.
Een raar begin van de dag, maar hij voelde zich op zich nog steeds fantastisch.
Ook bij de herinnering aan gisterenavond.
Die lieve, lieve Marielle. Wie had dat gedacht?
Nou ja. Misschien had hij wel vermoedens gehad.
Maar durfde hij er gewoon niet aan te denken.
Laat staan er iets mee doen.

Nou goed.
Even scheren en dan lekker heet douchen.
Voor de spiegel in de badkamer zag hij dat scheren nog steeds niet nodig was.
Zijn gezicht was zo glad als wat.
Hij bestuurde zijn kaken van dichtbij.
Nee, niks te zien. Geen enkel stoppeltje.
Zijn blik gleed omlaag.
Wat was dat?
Oh nee.
Waren dat zijn zogenaamde 'moobs'?
Nee. Nee nee nee.
Dit waren borstjes.
Stevige jonge borstjes.
Met een opstaande tepelhof en pronte tepels.
Hij kon het niet ontkennen.
Dit waren geen man-boobs meer.
Dit waren de borsten van een jonge vrouw.
Móóie borsten. Stevige borsten.
In zijn verbazing omvatte hij ze even met zijn handen.
Zacht, warm. Lekker.
Zijn tepels sprongen vooruit.

Hij liet zijn handen langs zijn flanken omlaag zakken.
De curve van zijn taille.
Nog duidelijker dan gisteren.
De blanke zachtheid van zijn buik.
Haarloos nu, net als bijna zijn gehele lichaam.
Transformatie, schoot het door hem heen.
Vannacht, de droom.
Fysieke transformatie.
Gelijk opgaand met emotionele transformatie.
Was dit het resultaat?

Zijn spiegelbeeld reikte maar tot zijn heupen.
Hij stond tenslotte vlak voor de badkamerspiegel.
Oh god.
Hij ademde diep in en sloot zijn ogen.
Hij deed een stap naar achteren, en opende zijn ogen weer.
En bekeek zijn spiegelbeeld, ook onder zijn heupen nu.
Een zucht van opluchting.
Hij zat er nog.
Het was maar een nutteloos ding, maar hij zat er nog.
Mark keek eens goed. Het zag er wél anders uit.
Kleiner, zachter. Roze.
Schattig, bijna.
Als een babypiemeltje, maar dan groter.
Hij draaide zich om.
Zijn magere, behaarde bilpartij was verdwenen.
In plaats daarvan twee roomblanke, bolle rondingen.
Hij wreef er met zijn handen overheen.
Niet verkeerd.
Stevig en toch zacht.

Het schoot door hem heen waar hij mee bezig was.
Hij stond hier gewoon te genieten van zijn steeds vrouwelijker wordende lichaam.
Los van hoe dat mogelijk was, had het consequenties.
In de werkelijke wereld. In de realiteit.
Hoe hield hij dit verborgen?
Op zijn werk straks, bijvoorbeeld.
En als dit proces doorzette, hoe ging hij het dan verklaren?
Aan zijn ouders? Zijn collega's? Zijn vriendinnen?
Aan Marielle?

Praktisch ingesteld als hij was, bedacht hij eerst een oplossing voor vandaag.
De rest kwam later wel, als hij de tijd had gehad om na te denken.
In zijn kledingkast zocht hij naar zijn strakste t-shirts.
Maat small. Ooit verkeerd besteld. Veel te strak.
Maar nu misschien wel handig.
Met moeite trok hij een van de t-shirts over zijn hoofd en omlaag langs zijn lichaam.
Een raar gevoel. Zijn nieuwe borstpartij strak ingepakt door het katoen.
Maar het was te doen.
Het zat ongemakkelijk, maar ja. Hij moest wat.
Met een ruim vallend overhemd erover zou het niet al te zeer opvallen.

Maar dan nog zijn kont.
Hij paste zijn normale pantalons zeker niet meer.
Rommelend tussen zijn hangers vond hij een oude bandplooibroek die hij ooit voor de lol gekocht had.
Expres retro voor één of ander trouwfeestje met als thema 'De Jaren Tachtig'.
Die zou wel over zijn nieuwe, ruimere bilpartij passen.
En als hij dan zijn oude bril met dat dikke montuur opzette zag hij er ironisch-sullig uit.
Ja! En dan zijn haar in zo'n strakke scheiding!
En als overhemd dan die blauw-wit gestreepte met die witte boord.
Dan leek het expres.
Gewoon een nieuwe stijl voor hem; een beetje kantoornerd-hipsterachtig.
Ja, daar kon hij wel mee wegkomen.

"Jezus, Mark! Wat zie jij eruit!"
Dezelfde collega die laatst die opmerking over zijn moobs maakte.
"Oh gewoon. Beetje experimenteren."
"Wat is dit voor stijl? Retro-lullig?"
"Ja, zoiets."
"Nou, de vrouwtjes zullen er vast voor vallen."
Hij proestte het uit. "En de mannen ook, hahaha!"
Mark zuchtte.
Wat een eikel.
Maar hij had in ieder geval zijn nieuwe vrouwelijke vormen niet herkend.
Gelukkig maar.
Aan het werk maar weer.
Marielle had nog niet van zich laten horen.
Misschien had ze toch een beetje spijt van wat ze opgebiecht had.
En dan nog die tongzoen-actie.
Hij zou haar vanavond wel even bellen om haar gerust te stellen.

Intussen had hij een appje gekregen van Astrid.
De vriendin die hij al kende vanaf de basisschool.
Of hij zin had in een bakkie na het werk.
Ja, dat had hij wel.
Dus liep hij om vijf uur de Starbucks binnen.
Hij zag Astrid al zitten. Ze keek een beetje dromerig uit het raam.
Toen hij haar tafeltje naderde keek ze even naar hem op, en toen weer naar buiten.
En met een ruk weer terug.
"Jeetje! Mark! Ik had je bijna niet herkend!"
Ze stond op. Drie zoenen op de wang.
"Wat zie jij er goed uit! Ben je afgevallen? En die kleren! Te gek!"
"Ja, ik wilde eens wat anders. En afgevallen? Volgens mij niet."
"Volgens mij wel. Je gezicht is smaller."
"Echt?"
"Ja! Je jukbeenderen komen er nu heel goed uit. Of komt het door die bril?"
"Ik weet niet. Zou kunnen."
"Je hele uitstraling is anders. Zachter. Bijna... bijna vrouwelijk, hihi."
Mark slikte even.
"Nee nee, ik bedoel het niet lullig! Het staat je juist heel goed. Je was altijd al een knappe jongen.
Maar nu heb je iets... delicaats. Ik weet niet."
"Nou, ik ben blij dat het je bevalt."
"Zeer zeker. Pas maar op."
"Hoe bedoel je?"
"Straks moet je de vrouwen nog van je af slaan."
"Ach. Ik ben niet op zoek."
"Weet ik. Maar toch. Veel vrouwen houden daar wel van, weet je."
"Tsja."

Ze keuvelden nog wat verder.
Over werk, gezamelijke vriendinnen en films die ze gezien hadden.
Maar haar opmerking bleef hem dwarszitten.
Blijkbaar was zijn vrouwelijkheid niet met alleen maar kleding te verhullen.
En zou hij er op een gegeven moment toch voor uit moeten komen.
Maar hoe deed je zoiets?


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 23 augustus, 2016, 16:51:15
Ben benieuwd hoe het verder gaat
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 23 augustus, 2016, 16:53:52
wow ! weer 2 hele mooie stukken ! :)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 24 augustus, 2016, 00:20:32
De Luierfee
Hoofdstuk 9: Openheid

Die avond twijfelde hij nog of hij Marielle wel moest bellen.
Sommige dingen kun je misschien beter niet over de telefoon bespreken.
Dus appte hij alleen om voor de volgende dag af te spreken.
Ze stemde in. Eten en een filmpje kijken, bij hem thuis.
Na zijn nachtritueeltje wilde hij zijn bed in stappen.
Hij had tijdens het douchen maar zo min mogelijk naar zijn veranderende lichaam gekeken.
Geen zin om daar nu over na te denken.
Hij sloeg zijn dekbed terug, en wat lag daar?
Duidelijk zichtbaar in het licht van de nu afnemende maan?
Kant en klaar voor hem?
Het jurkje. Het broekje. De sokjes. De speen.
En een luier.

Verwarring.
Het was toch maar een droom geweest?
Maar dan wel een droom die zich steeds meer in de werkelijkheid begon te manifesteren.
Daar was alleen zijn lichaam al een levend bewijs van.
En die luier van vanochtend.
En dan nu ook nog eens dit.
Was de luierfee echt?
Maar feeën bestonden toch alleen in sprookjes?
Hoe dan ook, de kleertjes lagen er.
Tastbaar, echt.
Blijkbaar had de fee van zijn dromen besloten ook in haar afwezigheid voor hem te blijven zorgen.
En, werkelijkheid of droom, hij wilde haar niet teleurstellen.
Dus deed hij, na even nagedacht te hebben, zichzelf de luier om en het jurkje aan.
Daarna de sokjes en de speen.

Hij bewonderde zichzelf in de spiegel.
Oh, wat was dat mooi. Wat zag hij er schattig uit.
Hij was al bijna een echt babymeisje.
Ook zonder de magie van het maanstafje.
Hij kroop onder zijn dekbed.
Uit gewoonte wilde hij alweer het kussen op zijn hoofd leggen en zich opkrullen.
Zich afsluiten.
Zich ópsluiten. In zijn cocon.
Maar hij deed het toch niet.
In plaats daarvan klemde hij zijn kussen tegen zich aan, als een teddybeer.
En voelde ondanks alles de slaap naderen.
Zuigend op zijn speen probeerde hij zijn hoofd leeg te maken.
Dat lukte, en al snel dommelde hij in.
Veilig in zijn babywereld.

Een lucide droom, zoals hij die wel vaker had gehad.
Hij was op kantoor aan het werk.
En de luierfee verscheen.
Ze hief haar stafje op naar zijn voorhoofd.
Zijn collega's keken hem verbaasd aan.
Nu komen ze erachter, dacht hij. Nu zien ze wie ik werkelijk ben.
Nee, dat wil ik niet. Niet zo.
Ik moet naar huis.
En omdat hij dit soort dromen vaak kon sturen, was hij plotseling dus ook thuis.
Dat bewees voor hem ook dat dit een gewone droom was.
De luierfee was nog in retraite.
Dit deed hij zelf.

Hij keek eens om zich heen en zag dat hij zich vergist had.
Dit was niet zijn huis, maar dat van zijn ouders.
Ze zaten op de bank en keken hem verwachtingsvol aan.
De luierfee tikte op zijn voorhoofd en de transformatie begon.
Voor zover dat nog nodig was.
Ook in de droom was hij al bijna een meisje.
"Je bent goed op weg" zei de luierfee. "Maar je bent er nog niet helemaal."
Zijn ouders keken naar zijn veranderende lichaam,.
Daarna naar elkaar en knikten instemmend.
Niet verbaasd.
Alsof ze het al hadden geweten.
Nu stond hij daar.
Vrouwelijk. Meisjesachtig.
En met babykleertjes aan.
De dikke luier duidelijk zichtbaar onder zijn jurkje.
Nee, dacht hij. Nee, niet zo.
Ik wil naar huis.
Mijn eigen huis.

De omgeving veranderde direkt. Dit was zijn droom, tenslotte.
Wat hij wilde, gebeurde ook.
Maar desondanks was hij nog steeds niet thuis.
Hij keek om zich heen.
Nu waren ze in de woning van Marielle.
De luierfee sloeg haar armen om hem heen.
Warmte en koelte, geel en blauw.
Een arm om zijn schouder en een hand op zijn luierbillen.
Glitters dwarrelden in het rond.
Marielle verscheen in de deuropening en keek verbaasd naar het stel.
Naar Mark en de kleertjes die hij aanhad.
Toen knikte ze.
"Nu begrijp ik alles" zei ze zachtjes.
Nee nee nee, dacht hij.
Dit wil ik niet.
Niet zo.
Ik wil nú wakker worden.

Zwetend kwam hij overeind in bed.
Dat was op het nippertje, dacht hij.
Bijna wist iedereen alles.
Was alles uitgekomen.
Maar wat maakte het eigenlijk uit?
Het was maar een droom geweest.
Een echte droom, deze keer.
Hij liet zich terugzakken op bed.
Maar wel een droom met een opdracht, bedacht hij zich.
Een opdracht aan mezelf.
Ik moet meer openheid geven, misschien.
Nog meer openheid.
Aan Marielle. Ik moet eerlijk zijn.
Niet meer spelen met haar gevoelens.
Niet meer spelen met mijn gevoelens.
Openheid.
Hij dacht nog lang na.
En viel na veel woelen gelukkig nog even in slaap.

"Hallo zeg. Wat is dit?" vroeg Marielle verbaasd.
"Een hele nieuwe look? Hoezo dat ineens?"
Ze stapte naar binnen en gaf hem een zoen. Op de wang.
"Ja. Een nieuwe look. Uit noodzaak."
"Hoe bedoel je dat?"
"Ga zitten. Ik moet je wat vertellen."
"Goed. Wijntje erbij?"
Mark schonk twee glazen rosé in.
Hij ging zitten en zuchtte even.
Marielle probeerde normaal geïnteresseerd te kijken.
Maar hij zag dat ze gealarmeerd was.
Bang misschien, voor wat er nu ging komen.
Ze nipte aan haar rosé.
Haar hand trilde een beetje, zag Mark.
Hij verzamelde zijn moed en begon.

"Ik heb je verteld over mijn voorkeur voor meisjesdingen, als kind."
"Ja? En?"
"Nou, dat gaat misschien wat verder dan ik heb doen voorkomen. Ik heb die voorkeur nu nog."
"Weet ik toch? Je hebt toch ook alleen vriendinnen en zo?"
"Ja. Maar er is meer."
Hij moest even naar adem happen.
Gut, wat was dit moeilijk. Maar het moest eruit.
"Ik hield zoveel van meisjes dat ik... dat ik..."
Marielle keek hem onderzoekend aan.
De gealarmeerdheid was uit haar blik verdwenen.
Gelukkig maar.
"Dat ik... dat ik..." haperde hij.
"Dat je er zelf één wilde zijn?" vulde Marielle onverwacht aan.
Mark zuchtte.
"Ja. En nu nog steeds."

Zo, het was eruit.
Nu nog Marielle's reactie.
Ze keek hem uitdrukkingloos aan.
Nu komen de verwijten, dacht Mark.
Waarom heb je dat niet eerder gezegd?
Waarom zoende je me laatst dan?
Waarom liet je me verliefd op je worden?
Ze bleef maar kijken.
Mark voelde zich klein worden en sloeg zijn ogen neer.
"Ik wist het wel" fluisterde ze uiteindelijk.
"Ja... sorry... ik..."
Ze legde haar vinger op zijn lippen.
"Nooit sorry zeggen, Mark. Nooit je verontschuldigen voor wie je bent."
"Maar... ik heb het gevoel dat ik je..."
"Om de tuin geleid heb? Nee hoor. Ik wist het al. Heb het altijd geweten, denk ik."
"Maar hoe kan je dan..."
"Verliefd op je worden? Oh Mark. Je hebt nog veel te leren."
Ze sloeg haar armen om hem heen.
Hij verstijfde een beetje van schrik. Hij was zo gespannen.
Maar het was tenslotte Marielle maar.
Hij probeerde zich weer een beetje te ontspannen.

"Ik ben verliefd op jou als persóón. Dat begrijp je toch wel?" ging ze verder.
"J-ja. Ik denk het wel."
"En hoe die persoon er uitziet of wat hij tussen zijn benen heeft maakt me niets uit."
"E-echt?"
"Tuurlijk. Je kent me toch wel een beetje, hoop ik."
"Ja. Ja, ik denk het wel."
"Misschien had je een ander beeld van me vanwege die stoere vriendjes van me. Dat snap ik wel."
"Ja, misschien wel."
"Maar met jou heb ik een band. Zoiets heb ik nog nooit gehad, Mark."
"Dankjewel. Dat is lief."
"Ik heb nog wel een vraag. Maar misschien weet ik het antwoord al."
Mark knikte.
"Waarom heb je er nooit iets aan gedáán? Er is zó veel mogelijk tegenwoordig."
"Ik kon niet" zuchtte Mark.
Marielle knikte.
"Vanwege die smeerlap. Die ome Henk."
"Ja. Ik voelde me altijd zo vies als ik eraan dacht. Dus stopte ik het liever weg. Ontkende ik het."

Marielle keek hem aan.
Kleine tranen parelden in haar ooghoeken.
"En nu heb je zoveel tijd verloren. Maar het is nog niet te laat, Mark. Het kan nog."
Hij zoende haar dankbaar zachtjes op haar lippen.
Die hield ze deze keer wijselijk gesloten, merkte hij.
Maar toch, een teder moment.
"Dat is dus het volgende wat ik je moet vertellen" zei hij even later.
"En misschien meteen maar ook laten zien."

Hij stond op en begon zijn overhemd open te knopen.
"Mark..." zei Marielle.
"Nee. Ik moet het je laten zien."
Hij trok zijn overhemd uit en daarna moeizaam zijn strakke t-shirt over zijn hoofd.
Marielle ademde verschrikt in en sloeg een hand voor haar mond.
Mark spreidde zijn handen in een 'kijk maar'-gebaar.
Marielle liet haar ogen over zijn borstjes dwalen.
En naar beneden, over zijn taille.
Zijn gladde, haarloze buik.
"Maar Mark... hoe kan dit?"
"Weet ik niet. En dit is nog niet alles."
Hij gespte zijn riem los en trok zijn broek naar beneden.
De zachte ronding van zijn billen in zijn boxer.
Zijn blanke, haarloze benen.
"Maar je bent al bijna..." begon Marielle.
En deed er het zwijgen toe.
Ademloos bekeek ze zijn lichaam.
"Vandaar die nieuwe look. Om dit te verbergen" zei Mark.
Marielle knikte begrijpend.

Ze wees behoedzaam naar zijn kruis.
"En daar? Ben je daar ook...?"
"Nee. Die zit er nog. Maar hij is... ook veranderd."
"Laat eens zien" zei Marielle gedecideerd.
"Weet je het zeker? Vind je dat niet raar?"
"Na wat je me tot nu toe hebt laten zien niet, nee."
Hij deed wat ze wilde.
Ademloos bekeek ze zijn verkleinde, haarloze piemeltje.
Hij trok zijn boxer weer omhoog en Marielle hernam zich.
"Ik weet natuurlijk niet hoe hij er eerst uitzag, maar..."
"Nou, niet zó. Geloof me."
Marielle knikte en keek hem aan.
"Kom eens zitten" zei ze.
Hij ging zitten en Marielle bekeek hem nog eens van top tot teen.
"En je weet niet hoe dit komt. Geen hormonen. Geen dokters."
"Nee. Niets van dat alles."
Ze zuchtte diep.
"Dan wil ik eigenlijk maar één ding zeggen."
Mark zette zich schrap.



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 24 augustus, 2016, 08:11:55
Grrrrrrrrrrrrr veel te kort. Maar wel spannend
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Adidaslover op 24 augustus, 2016, 08:15:07
Wat wilde het zeggen???
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 24 augustus, 2016, 12:47:54
heilige koe !!!!! gaaaaaaf meeeeeeeeeeer !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 24 augustus, 2016, 20:16:16
heilige koe !!!!! gaaaaaaf meeeeeeeeeeer !!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!



Duurt lang hé?  :oortjeshoofd
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Lauwie op 24 augustus, 2016, 21:29:49
Wachten duurt laaaaaaang  :baby
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 24 augustus, 2016, 23:20:32
Sorry, moest werken vanavond!

De Luierfee
Hoofdstuk 10: Trans-dinges

"Ja?" vroeg Mark onzeker.
Marielle zuchtte nogmaals.
"Ik vind je prachtig. Echt bijna een meisje. Een heel mooi meisje."
Mark ademde opgelucht uit.
"E-echt waar?"
"Ja, lieverd" zei Marielle en sloeg haar armen om hem heen.
"En het verandert niets aan mijn gevoelens voor je."
Ze kuste zijn lippen en keek hem vragend aan.
Hij knikte en ze kuste hem weer.
Ze liet haar lippen wijken en haar tong glipte naar binnen.
Een heerlijk hete, innige tongzoen.
Mark voelde iets kriebelen in zijn kruis.
Maar er stijfde niets op. Dat ging blijkbaar niet meer.
Hij trok haar steviger tegen zich aan en zoende haar terug.
Intens, innig, intiem.
Een heerlijk moment.

Maar ook verwarrend.
Want nu wist Marielle eigenlijk nog steeds niet alles.
Want hoe kon hij haar vertellen over de luierfee?
Hij wist zelf niet eens precies hoe dat zat.
En het babymeisje dat hij 's nachts werd.
Ze begreep veel, maar er waren natuurlijk grenzen.
Hij besloot te wachten. Tot het juiste moment.
Als dat ooit kwam.

Drie heerlijke weken volgden.
Mark en Marielle werden nu echt een stel.
Hun relatie verdiepte zich met ieder gesprek, iedere knuffel, iedere kus.
Zijn geheim was veilig bij haar, dat wist hij zeker.
Het was echt iets van hun tweeën alleen.
En ze stelde geen vragen meer.
Ze accepteerde hem zoals hij was.
Af en toe liet Marielle hem tijdens het shoppen een rokje of jurkje zien.
"Dat zou je goed staan" zei ze dan.
Hij glimlachte meestal maar wat.

Op een avond, na een paar glazen rosé, had ze hem opgemaakt.
Ze had hem even moeten overhalen, maar hij had uiteindelijk toegestemd.
Zogenaamd voor de grap. Kijken hoe het stond.
Maar ze maakte er serieus werk van.
Geconcentreerd bracht ze lipstick en mascara aan.
Het had raar aangevoeld, maar toen ze hem een spiegel voorhield was hij blij verrast.
Hij zag een meisje in de spiegel.
Niet van echt te onderscheiden.
Een móói meisje.
Marielle was oprecht blij voor hem, en met hem.
Hoe vrouwelijker hij er uitzag, hoe meer ze van hem leek te houden.
Omdat hij zijn diepste geheim met haar deelde, dacht hij.
Zijn werkelijke zelf aan haar durfde te tonen.
Het feit dat hun relatie geen seksueel aspect kon hebben leek haar niet te boeien.
Nog niet, in ieder geval.
Ze sliepen wel af en toe samen.
Heerlijk knus. Twee warme lichamen in één bed.
Echte vriendinnen, nu.
Als Marielle er was droomde hij niet.
Niet dat hij zich kon herinneren, in ieder geval.

De maan werd weer voller.
De cyclus was bijna voltooid.
Die nacht sliep Mark alleen.
Niet geheel tot zijn verbazing lagen zijn kleertjes alweer klaar.
En stond hij even later voor zijn spiegel.
Het babymeisje wat hij nu bijna was geworden te bewonderen.
Zijn gladde gezicht, smaller nu. De hoge jukbeenderen.
De borstjes onder de stof van zijn jurkje.
Zijn bilpartij, bedekt door de luier en het broekje.
Zijn lange, slanke benen, eindigend in de schattige babysokjes aan zijn voeten.
Het beeld was bijna compleet.
En binnenkort kwam de fee weer.
Oh, hij kon bijna niet wachten!

Hij wilde al in bed stappen toen hij merkte dat hij vergeten was te plassen.
Nou, in de luier dan maar. Daar was hij tenslotte voor.
Hij bleef naast bed staan en ontspande zich.
Even later voelde hij het warme vocht zich in de luier verspreiden.
De luier werd dik en warm aan de voorkant en tussen zijn benen.
Best een lekker gevoel, eigenlijk.
Nee, een heerlijk gevoel.
Om dat zomaar te doen. Als een baby.
Nu ging hij wel in bed liggen. Zijn dekbed aan zijn voeteneind.
Hij wiebelde een beetje met zijn benen om de natte luier goed te voelen.
Kriebels in zijn kruis. Maar er werd niks stijf daar beneden.
Vreemd. Hij was nog wel een jongen daar, voor zover hij wist.
Alleen in zijn dromen was hij een echt meisje geweest.
Hij wreef over het dikke pakket tussen zijn benen.
Wat daar ook onder zat, hij voelde het niet.
Alleen de zalige warme dikte.
Het zachte plastic laagje tegen zijn dijen.

Hij dacht aan de luierfee.
Hoe hij tegen haar aan gelegen had.
Spelend met haar borsten. Schurkend met zijn luier tegen haar been.
Haar stralende gezicht. Haar glimlach.
Al wrijvend begon er zich een spanning op te bouwen.
Elektrische vonkjes schoten vanuit zijn kruis door zijn hele lichaam.
Tot aan zijn tenen en vingertoppen toe.
Oh luierfee, mijn lieve mama, dacht hij.
Ik mis je zo. Kom snel terug, alsjeblieft.
Hij begon sneller en steviger te wrijven.
De spanning bereikte een grens.
En vlak voor de ontlading kwam veranderde het beeld dat hij voor ogen had.
Het was niet langer de luierfee, maar Marielle in wiens armen hij lag.
In zijn gedachten klemde hij zich aan haar vast.
En toen kwam het.
De extatische ontlading.

"Oooh Marielle, lieve lieve Marielle!" schreeuwde hij hardop.
De climax duurde langer nu, was heftiger en ging dieper.
Het was zijn eerste echte orgasme.
Nog nawrijvend kwam hij weer tot rust.
Hij onspande zich en legde zijn handen naast zijn gezicht.
Een diepgaande vermoeidheid doortrok zijn lichaam.
Alsof hij zwaar werk geleverd had.
En in zekere zin was dat ook zo.
Emotioneel zowel als lichamelijk.
Hij rolde op zijn zij en zakte weg, de natte luier nog om zijn billen.
Zo kan het dus ook, dacht hij nog, voor hij insliep.
Zo zou het ook kunnen zijn.
Met Marielle.

De ochendzon scheen door een kier in het gordijn.
Kleine stofjes dwarrelden rond.
Dansende schaduwen van boomblaadjes op de muur.
Hij werd wakker, rolde op zijn rug en rekte zich uit.
Nog steeds genoot hij ervan hoe lekker hij sliep buiten zijn cocon.
De luier om zijn billen was nog dikker en zwaarder geworden.
Hmmm, lekker. Hij had weer geplast in zijn slaap.
Hij wreef even over het dikke pakket.
En dacht terug aan de wrijfsessie van gisterenavond.
De heerlijke fantasie, dat hij ook dit deelde met Marielle.
En nog wel op zo'n intense, intieme manier.

Hij wist wel wat 'klaarkomen' was.
Maar hij had het nog nooit bewust meegemaakt.
Hij had altijd gedacht dat hij niet de juiste onderdelen daarvoor bezat.
Alleen die nutteloze piemel waar hij niets mee kon.
En altijd die ranzige bijgedachten bij alles wat met seks te maken had.
Maar dit was anders geweest.
Die dikke luier had hem als het ware geslachtsloos gemaakt.
Dat wil zeggen, in ieder geval zijn piemel buitenspel gezet.
Jongen of meisje, dat maakte op deze manier niet uit.
Het seksuele gevoel was daardoor in zekere zin onschuldig geworden.
Geen vochtig gehijg in zijn oor.
Geen besmettende ranzigheid.
Dit was zacht en lief.

Maar goed.
Hij dacht dus niet dat hij dit ooit aan Marielle zou kunnen opbiechten.
De fantasie zou wel een fantasie blijven.
Maar zo erg was dat misschien niet.
Want over een paar nachtjes kwam de luierfee tenslotte weer.
En zou hij weer als babymeisje in haar armen liggen, hoopte hij.
Hij stond op, deed de luier af en ging douchen.
Zijn kleren voor vandaag klaarleggen en naar het werk.

Bij de koffieautomaat kwam dezelfde vervelende collega hem weer lastigvallen.
"Mark, ik moet je waarschuwen. Je begint er steeds verwijfder uit te zien, man."
Mark keek hem van over de rand van zijn bril aan.
"Oh? Vind je?"
"Ja, man! Als ik niet beter wist..."
De collega liet een veelbetekenende pauze vallen.
Mark nipte aan zijn koffie.
"Ja? Dan wat?" vroeg hij luchtig.
"Dan dacht ik dat je zo'n trans-dinges was. Dat je je liet ombouwen."
Mark keek hem zo vriendelijk mogelijk aan.
"Ombouwen? Nee, dat niet precies."
"Wat is het dan?"
Mark glimlachte raadselachtig.
"Iets anders. Gaat jou niets aan, mannetje."
De collega fronste zijn wenkbrauwen.
"Jezus. Je bent echt net een vrouw" verzuchtte hij.
"Wen er maar aan" antwoordde Mark en liep naar zijn bureau.
Zijn collega verward achterlatend.


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Lauwie op 25 augustus, 2016, 09:05:56
Werken?  terwijl wij zitten te wachten?  Kan echt niet.

Toppertje weer vanavond ben je vrij..
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Adidaslover op 25 augustus, 2016, 10:21:39
Nee friendly..
Wil je niet opjagen..
MAAR SCHRIJF NOU EENS DOOR!!!!!!!!
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 25 augustus, 2016, 17:51:00
Nee friendly..
Wil je niet opjagen..
MAAR SCHRIJF NOU EENS DOOR!!!!!!!!
Okee, okee!!! ;)

De Luierfee
Hoofdstuk 11: Traject

Marielle had avonddienst en zou pas laat op de avond naar Mark toekomen.
Een beetje kletsen met een wijntje erbij en dan samen in zijn bed slapen.
Daarna allebei een week vakantie. Samen.
Heerlijk. Hij had er nu al zin in.
Intussen had Astrid hem geappt.
Ze wilde afspreken in het nieuwe, hippe Japanse restaurant in de stad.
En ze wilde hem iets vragen, had ze gezegd.
Dus zaten ze om een uur of zes aan een tweepersoonstafeltje bij het raam.
Het ene na het andere schoteltje met verfijnde oosterse liflafjes werd opgediend.
Om in stijl te blijven dronken ze er saké bij.
Voorzichtig, want dat spul steeg snel naar je hoofd.

Na een poosje al etend over ditjes en datjes bijgekletst te hebben viel er even een stilte.
"Dus. Je wilde me wat vragen" zei Mark.
"Ehm, ja" antwoordde Astrid en kreeg een blosje op haar wangen.
"Maar ik weet niet goed hoe. Ik wil je niet.."
Ze zweeg even, Mark aankijkend.
"Je wil me niet wat? Kwetsen?"
Ze knikte.
"Ja, dat vooral. Maar ik wil je ook niet voor het blok zetten."
"Nu maak je me wel erg nieuwsgierig, Astrid."
Astrid zuchtte en leek haar moed te verzamelen.
"We zij al lang vrienden toch?"
"Al heel lang, lieverd."
Hij legde ter aanmoediging zijn hand op de hare.
"En dat wil ik niet kwijt. Maar ik heb veel over je nagedacht de laatste tijd."
"Oh ja?"
"Ja, sinds laatst bij Starbucks. Over hoe je er toen uitzag. En ook nu weer, Mark."
"Hoe bedoel je?" vroeg hij voorzichtig.
"Dat is het juist. Ik denk dat je dat wel weet. Je ziet er steeds vrouwelijker uit."
"Vind je? Ik..."
"Ja. Zelfs nu, na een paar dagen alweer. Die nieuwe kledingstijl verhult veel, maar niet alles."
Mark deed er het zwijgen toe.

Maar Astrid ging verder.
"Ik ken je al zo lang. Misschien zelfs beter dan je zelf denkt. Altijd meisjes en vrouwen om je heen, maar nooit een relatie.
En ik zie hoe je naar vrouwen kijkt, Mark. Je bent geen homo. Maar er is wel iets."
Mark keek naar zijn handen.
"Je afkeer van die typische mannendingen. Jongensdingen, als kind al. Ik vermoedde op de basisschool soms al
dat je misschien liever een meisje had willen zijn. En toen wist ik nog niks van transgenders en dat soort dingen."
"Transgenders" fluisterde hij voor zich uit.
"En nu die opmerkelijke transformatie. Die nieuwe vrouwelijke trekjes. Dat is niet vanzelf gegaan."
"N-nee" stamelde hij.
"Ik wil je dus niet voor het blok zetten. Maar ik wil dat je weet dat je alles met mij kunt delen. Dat je alles tegen
me kunt zeggen. Zonder oordeel van mijn kant."
Hij keek haar weer aan.
"Dat weet ik toch, Astrid."
Ze boog zich naar hem toe.
"Nou? Waarom zeg je het dan niet?"
"Omdat... ik niet weet wát ik moet zeggen."
"Slik je hormonen? Ben je daarom zo vrouwelijk aan het worden?"
"Nee, ik slik geen hormonen, maar..."
"Maar je bent wél bezig een vrouw te worden."
"Astrid, ik..."
"Ik móet het weten, Mark!"

Hij voelde een brok in zijn keel die hem verhinderde te antwoorden.
Met moeite slikte hij hem weg.
"Ja. Ik ben een vrouw aan het worden."
Astrid zuchtte en legde haar handen op de zijne.
"Oh Mark. Waarom heb je dat geheim gehouden? Ik had je toch kunnen helpen. Je kunnen steunen."
"Ja maar... ik weet het pas sinds kort..."
"Sinds kort? Hoe kan dat? Zo snel gaat dat toch niet."
"In mijn geval wel."
"Maar er is toch een heel traject? Bij de transgenderkliniek? Dat duurt jaren!"
"Bij mij niet."
"Hoe bedoel je?"
"Ik loop niet bij die kliniek."
Ze keek hem verbijsterd aan.
"Maar ik zit wel in een traject."
"Wat voor traject?"
"Dat is... dat is iets tussen mij en Marielle."
En de luierfee, dacht hij.
"Jij en Marielle? Zijn jullie nu samen dan?"
"Ja. We zijn een stel. Sinds kort."

Astrid kneep in zijn handen.
"Wat fijn voor je. Dus toch!"
"Hoe bedoel je?"
"Ik was altijd zo bang dat je altijd alleen zou blijven. Ik ben zo blij voor je."
"Dankjewel. Het gaat ook heel goed."
"Ik dacht alleen dat ze op hele andere types viel?"
"Nu niet meer."
"En kun je dit ook met haar delen?"
"Ja. Ze weet alles."
Bijna alles, dacht hij.
"Wat fijn. Wat ontzettend fijn. Ik ben zó blij voor je."
Ze kneep nogmaals in zijn handen en keek hem vertederd aan.
Alweer.
Dat begrip.
Die steun.
Die acceptatie.
Wat is het toch heerlijk, al die vrouwen om me heen, dacht Mark.
Wat ben ik blij dat ik in die wereld leef.

Die avond, bij Mark thuis.
Marielle keek hem indringend aan.
"Dus je hebt haar alles verteld?"
"Ja. Ik moest wel. Ze bleef maar vragen."
"Nou en?"
"Nou ja, je weet toch dat ik haar al zowat heel mijn leven ken. Ze is altijd lief voor me geweest."
"Lief?"
"Ja, lief. Ze nam me zoals ik was. Stelde geen vragen."
"Behalve nu dan."
"Ja. Ik vond dat ik niet tegen haar kon liegen. Bovendien had ze al vermoedens, blijkbaar.
Die hoefde ik eigenlijk alleen maar te bevestigen."
"Okee" zuchtte Marielle.

Ze keek met een onbestemde blik de kamer in.
Mark dacht alweer te weten hoe laat het was.
Nu zouden de verwijten komen.
Waarom heb je het aan haar verteld?
Het is toch iets van ons samen?
Zoiets intiems deel je toch niet zomaar met een ander?
Zo zou een vrouw reageren, dacht hij.
Maar hij had beter moeten weten.
Marielle was niet zomaar een vrouw.

"Misschien is het wel goed" fluisterde ze voor zich uit.
Mark probeerde haar blik te vangen.
"Hoezo? Ik weet niet..."
"Nou. Als dit zo doorgaat, zul je toch op een gegeven moment een coming-out moeten hebben."
Nu keek ze hem aan.
"Misschien was dit een voorschot daarop. Een aanzet."
"Ja... misschien wel..."
"En in het kader daarvan..." zei Marielle en stond op.
"Ik ben voordat ik naar mijn werk ging nog even bij de H&M langsgegaan."
Ze nam het plastic tasje dat ze in haar hand had gehad toen ze binnenkwam.
Ze haalde er een stapeltje kleding uit.

"Deze kon ik echt niet laten hangen. Het is jouw maat."
Een zachtgeel zomerjurkje.
"Pas hem eens aan."
Verliefd keek Mark naar het jurkje.
Binnen een paar seconden stond hij in zijn boxer voor Marielle.
"Nee, wacht even. Die boxer kan natuurlijk niet meer, hierbij."
Ze haalde een paar slipjes uit het tasje.
Een witte, een roze en een zachtblauwe.
Ze koos de roze en hielp hem met aantrekken. Daarna het jurkje eroverheen.
Ze plukte en trok een beetje tot hij perfect zat.
"Ja. Staat je geweldig, lieverd."
Ze keek even naar zijn door de zachte stof omspannen borstjes.
"Ik had alleen ook meteen een behaatje voor je moeten kopen."
Mark liep naar de spiegel en bewonderde zichzelf.
Oh ja, dit was het.
Dit was het helemaal.

Hij draaide om en om.
De zoom van het jurkje dwarrelde op.
Tevreden keek Marielle met hem mee naar zijn spiegelbeeld.
Ze genoot overduidelijk van zijn reactie.
Hij draaide zich naar haar toe, sloeg zijn armen om haar hals en zoende haar.
"Dankjewel Marielle. Wat heerlijk is dit!"
"Ja he? Wil je het even aanhouden?
"Ja, alsjeblieft. Als het mag."
"Natuurlijk, lieverd. Zullen we samen nog even een wijntje drinken?"
"Jaaaa, gezellig!"
Als twee vriendinnen zaten ze even later op de bank van hun roséetje te nippen.
"Morgen gaan we een beha en schoenen voor je kopen. Dan is je outfit compleet."
"Outfit?"
"Ja, en als ik dan je haar doe en je een beetje opmaak ben je er klaar voor."
"Klaar voor? Hoe bedoel je?"
Marielle keek hem glimlachend aan.
"Je hebt toch volgende week dat personeelsfeest?"



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 26 augustus, 2016, 07:10:18
WOW ! :'(

Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 26 augustus, 2016, 07:39:36
Come on,  veel te kort...
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 26 augustus, 2016, 14:52:51
Vanavond nachtdienst, dus nu alvast het volgende deel.

De Luierfee
Hoofdstuk 12: Voortgang

Weer een heerlijke nacht in Marielle's armen.
Ze waren lekker tegen elkaar aan gekropen en al snel in slaap gevallen.
Geholpen door de wijn, natuurlijk.
In de loop van de nacht werd Mark wakker om te plassen.
Hij was op zijn andere zij gedraaid en Marielle lag nu tegen zijn rug, een arm om hem heen.
Voorzichtig stapte hij uit bed om haar niet te wekken.
Even stommelen in het donker en even later de heerlijk verlossende straal.
Dat krijg je van al die rosé, dacht hij, nog half in slaap.
Het maanlicht scheen door het WC-raampje naar binnen.
Hij is alweer bijna vol, dacht hij.
Morgen komt de luierfee weer.
Als in antwoord op zijn gedachten twinkelden er wat stofjes door het maanlicht.


(http://i.imgur.com/AjWj7Ie.jpg?1)


Zou ze tevreden zijn?
Over zijn voortgang?
Zou ze hem weer omtoveren in het meisje dat hij nu al bijna was?
Zou ze hem weer een luier en babykleertjes aandoen?
En mocht hij dan weer lekker tegen haar aanliggen?
Tegen haar aanliggen en dan...
Dan weer die heerlijke climax ervaren.
Maar kon dat nog wel?
Hij was nu met Marielle.
Zou dat niet raar zijn?
Hij maakte zich toch al een beetje zorgen over Marielle.
Zou ze het niet missen?
De seks?
Zoals ze met al die mannen had gehad.
Of zou ze het gewoon accepteren?
Dat hun relatie nu eenmaal was hoe hij was.
Maar ook daarin zou hij zich kunnen ontwikkelen, toch?
Misschien kon hij ook op dat vlak iets voor haar betekenen.
Hij kon het op zijn minst proberen.

Hij was al lang klaar met plassen.
En realiseerde zich dat hij al een poosje in gedachten verzonken voor de WC stond.
Dus trok hij door en liep zachtjes terug naar zijn bed.
Zijn bed, waarin zijn vriendin nog heerlijk lag te slapen.
Zijn lieve, warme, begripvolle vriendin.
Hij kroop zachtjes in bed en tegen haar aan.
Ze maakte een lief, slaperig geluidje en sloeg haar arm om hem heen.
Mark lag nog even wakker en dacht na.
Toen zonk hij weer weg.
In een diepe, droomloze slaap.

"Goedemorgen, lieverd."
Marielle opende haar ogen en keek hem slaperig aan.
Een lief glimlachje verscheen op haar lippen.
"Goedemorgen schat" antwoordde ze.
Ze boog zich naar hem toe en kuste hem.
Daarna rolde ze op haar rug en rekte zich lekker uit.
"Heerlijk! Zaterdag. Lekker niks doen."
"Nou ja, we zouden nog naar de stad gaan, toch?"
"Ja, maar dat is leuk! Geen werk."
"Dat is waar."
Hij kroop wat dichter naar haar toe.
Als om hem te ontvangen spreidde ze haar armen.
Hij legde een hand in haar hals en trok haar naar zich toe.
Hij drukte zijn lippen op de hare en liet ze wijken.
Een lange, sensuele tongzoen.

"Hmmm, zo wil ik elke dag wel wakker worden" zei ze loom.
Mark kwam tegen haar aanliggen, zoals hij bij de luierfee gedaan had.
Met zijn hand begon hij zachtjes haar borst te strelen.
Zijn duim streek over haar tepel, die direkt opstijfde.
"Hmmm, dit is nieuw. Heb je plannen?" gromde ze zachtjes.
Als antwoord zoende hij haar weer.
Hij streelde haar gezicht, haar hals, haar borst, haar buik.
Naarmate zijn hand afdaalde gingen haar dijen iets open.
Ze nam zijn gezicht in haar handen en keek hem aan.
Hij zag de opwinding in haar ogen.

"Mark" hijgde ze.
"Je hoeft niets te doen wat je niet wil. Dat weet je."
"Ja. Maar ik wil dit."
"Ga dan alsjeblieft door."
Hij liet zijn hand tussen haar dijen glijden.
"Oh jaa! Daar!" kermde ze nu.
Hij klemde haar dij tussen de zijne.
Ze lagen nu in exact dezelfde positie als toen met de luierfee.
Met als verschil de positie van zijn hand.
Hij streelde haar schaamlippen.
Ook al was het voor het eerst, hij had wel een idee wat hij moest doen.
En hij liet zich leiden door haar reacties.
Een vinger tussen haar lippen door.
Warm en vochtig onder zijn vingertoppen.
Haar even stokkende ademhaling toen hij bovenin aangekomen was.
"Oh ja! Daar!" kermde ze weer.

Ze legde haar hand op de zijne en hielp hem te bewegen zoals zij dat prettig vond.
Hij begon een beetje met zijn kruis tegen haar dij te wrijven.
Ze bewoog haar heupen tegen zijn beweging in.
"En nu... naar binnen..." hijgde ze, en leidde zijn vingers.
"En dan met je duim... ja zo..."
Zijn wijs- en middelvinger gleden nu in haar vochtige opening heen en weer.
Met zijn duim streelde hij tegelijkertijd over dat gevoelige plekje erboven.
"Jaaa... nu zo doorgaan... ooh Mark... ooooh lieverd!"
Hij begon wat steviger te wrijven met zijn kruis tegen haar dij.
Tintelingen schoten door zijn onderlichaam.
Wat was dit heerlijk.
Wat was dit anders.
Wat was dit écht.

Ze had zijn hand losgelaten en greep nu zijn onderarm stevig beet.
Met haar andere arm trok ze hem tegen zich aan en kuste hem.
Daarna haar gezicht in zijn hals.
Heet en vochtig gehijg in zijn oor.
Heet en vochtig gehijg.

Maar het was Marielle, zijn lieve vriendin, die dat deed.

Het was Marielle die opgewonden van hem werd.
Van wat hij met haar deed.
"Oh lieverd... oh Mark...OOOOOHHH!!"
Hij voelde haar lichaam onder zich schokken.
Zich even ontspannen en opnieuw schokken.
En daarna weer ontspannen.
Hij voelde zich trots.
Dat hij dit voor haar had kunnen doen.
Dat ze het samen gedaan hadden.
De tintelingen in zijn kruis trokken langzaam weg.
Geen hoogtepunt voor hem, deze keer.
Niet lichamelijk, in ieder geval.
Maar het kón. Hij voelde dat het zou kunnen.
Marielle keek hem warm en verliefd aan.
"Wat een heerlijk begin van de dag, lieverd. Dankjewel."
Als antwoord zoende hij haar.
Hij had eerder het gevoel dat hij háár moest bedanken.
Er was iets wezenlijks veranderd in hem, voelde hij.
Hij wist nog niet wat dat precies was.
Dat moest nog duidelijk worden..

Marielle kwam overeind en kuste hem.
Nog tederder dan ervoor.
"En hoe voel je je nu?"
"Heel goed. En jij?"
Ze giechelde even.
"Wat denk je?" zei ze lachend.
Ook hij moest even lachen.
"Maar had je geen... rare bijgedachten dan?" vroeg ze.
"Nee, totaal niet."
"Want dit was toch echt seks, Mark. Hoe je het ook wilt noemen."
"Ik weet het. Maar het voelde goed."
Marielle zuchtte even, opgelucht.
"Misschien is het toch niet zo gecompliceerd als je dacht."

Nee, dacht Mark.
En dat is het.
Dat is wat er veranderd is.
Ik ben er overheen, dacht hij.
Marielle's hijgende ademhaling had hem niet afgestoten.
Haar vochtige, opgewonden gehijg in zijn oor.
Dat geluid had een andere betekenis gekregen.
Een andere lading.
Met alleen maar positieve associaties.
Hij zuchtte eens diep.
Ome Henk behoorde nu definitief tot het verleden.


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 27 augustus, 2016, 09:42:29
 :-* :-* :-* :-*
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 27 augustus, 2016, 20:21:52
Dank je, Hero!

De Luierfee
Hoofdstuk 13: Begrip

Mark kon niet slapen.
Het was een lange, leuke dag geweest.
Ze hadden schoenen en een paar beha's voor hem gekocht.
Daarna hadden ze lekker gegeten en waren naar de film geweest.
Zoals het een verliefd stelletje betaamd hadden ze hun handen niet van elkaar af kunnen houden.
Uiteindelijk waren ze bij hem thuis op de bank beland en hadden ze hun vrijpartij van die ochtend herhaald.
Rustig en langzaam deze keer, de tijd nemend.
Mark wist nu wat Marielle prettig vond,
En hij had haar nog verder verkend.
Met zijn handen, zijn mond en zijn vingers.
Ze vroeg nog voorzichtig of ze ook iets voor hem kon doen.
Maar lekker tegen haar aanliggen met haar dij tussen zijn benen was voor hem genoeg, voor nu.
Dat begreep ze, gelukkig.

En nu zat hij hier weer, op diezelfde bank.
Marielle sliep rustig in zijn bed.
Hij zou moe moeten zijn na zo'n dag. En dat was hij ook.
Maar hij was ook onrustig.
Het licht van de volle maan scheen door het raam.
Zou ze nog wel komen?
Oh, hij hoopte het zo.

Het werd later.
Hij stond op, ijsbeerde wat door de kamer en keek uit het raam.
Naar de maan.
De lucht was helder en het maanlicht krachtig.
Hij kon zijn ogen er bijna niet van afhouden.
Dat mooie, zachtgele licht, met een hint van zilverblauw.
Gehypnotiseerd bleef hij kijken.
De sterren rond de maan begonnen te schitteren in de nachthemel.
En te dansen, als glitterende stofjes in het maanlicht.
Ze wervelden zijn kamer binnen, alsof ze vlakbij waren geweest.
En verzamelden zich tot een fluorescerende zeepbel.
De zeepbel spatte uiteen, en daar was ze.
De luierfee!

Haar bijna naakte lichaam.
Nauwelijks bedekt door de sluier van ragfijn, blauwzilveren materiaal.
De kleine libellenvleugels op haar rug.
Haar gezicht, als van een godin. Stralend.
Haar blauwe ogen en zilveren lokken.
Ze keek hem met een glimlach aan.
"Hallo Mark."
Haar stem, warm en koel tegelijk, net als maanlicht.
Mark trilde van emotie.
Hij stapte naar haar toe en omarmde de stralende verschijning.
"Mama..." kreunde hij zachtjes.

Hij had haar nog meer gemist dan hij dacht.
Tranen van geluk stroomden over zijn wangen.
"Ja, Mark. Ik ben er weer. De cyclus is rond."
"Mama... lieve mama..."
"Ja, lieverd. Je hebt goed werk geleverd. Het is bijna volbracht."
Ze deed een stapje terug en hief haar maanstaf.
"Ga je.. ga je weer een meisje van me maken?" stamelde hij.
"Ja. Helemaal. Als je dat wilt."
"Ik wil... ik wil niets liever."
"Goed dan."

Ze tikte met het stafje op zijn voorhoofd.
Geen warme gloed deze keer.
Alleen tintelingen in zijn borsten, tussen zijn benen en op zijn hoofdhuid.
"Het... het voelt anders..." fluisterde hij.
"Ja. Je transformatie is al bijna compleet. Ik hoef minder van mijn magie te gebruiken."
Ze wuifde met haar staf over de bank.
En daar lagen zijn babyjurkje, de sokjes en het broekje.
En een luier.
"Zelfs toen ik er niet was, was ik bij je. Dat zul je wel gemerkt hebben."
"Ja. De kleertjes. En de luiers."
"Precies. En ik was hier."
Een koele vinger op zijn voorhoofd.
"Maar het meeste werk heb je zelf gedaan."
Ze keek hem liefdevol aan.
"Ik ben trots op je."

Ze nam de kleren van de bank.
Het jurkje en de sokjes gingen aan.
Trillend van geluk voelde Mark de zachte stof op zijn lichaam.
Daarna moest hij gaan liggen en deed ze hem zijn luier om.
Wat voelde dat toch heerlijk. Geen piemeltje dat in de weg zat.
Het broekje eroverheen en twee vlechtjes in zijn nu weer lange, bruine haar.
Het was klaar.
Hij was weer het babymeisje van zijn dromen.
"En nu, lieve Marcella... een kus."
Ze boog zich naar hem toe en nam zijn gezicht in haar koele handen.
Haar lippen raakten de zijne en er ging een schok door zijn lichaam.
Een heerlijk, warm gevoel. Tintelingen overal.
"Bij deze is je transformatie compleet. Het laatste werk moet je zelf doen."
Ze keek over zijn schouder.
"En dat begint nu."

De luierfee glimlachte naar iemand achter hem.
"Hallo, Marielle."
Hij draaide zich langzaam om.
Naar Marielle die in de deuropening stond.
Kijkend naar de luierfee.
Haar mond open van verbazing.
"Wie... wie ben jij?"

Marielle keek de verschijning ademloos aan.
Was dit echt? Of was het een droom?
Dit kon toch niet waar zijn?
Maar toen schoot het door haar hoofd.
Hoe Mark steeds vrouwelijker geworden was.
Zomaar, spontaan. Zonder hulp.
In een paar weken had hij plotseling borstjes gekregen.
En billen. En meisjesachtige trekjes in zijn gezicht.
Nee, een meisjesgezicht, eigenlijk.
Dat kon toch ook niet?
Of misschien had hij toch hulp gehad?
Hulp van deze droomverschijning?

"Wie ben jij?" vroef ze nogmaals.
Een glimlach van de luierfee.
"Wie ik ben, is niet belangrijk, Marielle. Maar kijk. Ik toon je Mark zoals hij werkelijk is."
Marielle knikte, nog steeds ademloos.
"Ja. Ze is een meisje, nu. Door jou?" vroeg ze uiteindelijk.
"Juist. Maar ik heb haar alleen maar geholpen zichzelf te verwezenlijken."
"Ja. Dat begrijp ik nu."
Marcella keek Marielle aan. Ze durfde niets te zeggen.
De kleertjes, de luier.
Oh god, hoe ging ze dit ooit begrijpen?
Er zijn grenzen aan begrip, bedacht ze zich weer.
Marielle leek inderdaad verward.
"Maar ze is een... een baby? Een babymeisje?" stamelde Marielle.
De luierfee knikte.

"Alleen door haar onschuld weer te hervinden kon Mark Marcella worden."
"Onschuld..." fluisterde Marielle voor zich uit. "Onschuldig, als een baby."
"Juist. Door het verleden van zich af te schudden en opnieuw te beginnen."
"Ja" knikte Marielle nu. "Een nieuw begin. Onbesmet, onbezoedeld."
"Heel goed, Marielle. En het verdere werk is aan jullie."
Marcella schrok op.
"Maar... ga je dan weer weg?"
De fee keek haar liefdevol aan.
"Ja, Marcella. Ik heb mijn taak volbracht."
"Maar... maar het is nog volle maan! Nog twee nachten!"
Weer die liefdevolle, maar nu ook wat melancholieke glimlach.
"Helaas, mijn lieve meisje."
"Maar... maar..."
"Nee. Ik moet gaan. Maar ik blijf nog even bij je. Hier."
De koele vinger op haar voorhoofd.
"Totdat je helemaal klaar bent."
De luierfee draaide met haar stafje. Kleine glitters strooiden zich uit.
Haar vorm begon te vervagen.
"Nee! Nee!" riep Marcella.
"Dag, mijn lieve meisje" zei de luierfee, als van ver weg,
En loste toen op in het maanlicht.

Marcella voelde zich slap worden.
Huilend liet ze zich op de bank zakken.
Marielle kwam naast haar zitten en sloeg haar arm om haar heen.
Zo goed als ze kon probeerde ze het kwetsbare hoopje mens in haar armen te troosten.
Marcella huilde lang en hartstochtelijk.
En al begon Marielle zich al af te vragen of het nu allemaal echt gebeurd was, ze voelde met haar mee.
Sussend en troostend liet ze zich met het snikkende meisje in haar armen naar achteren zakken.
Om, na wat uren leek, eindelijk allebei in slaap te vallen.



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 28 augustus, 2016, 10:14:08
Heilige koe zeg ! :'(

Meeeeeeerrrrrrr ! :-*

Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 28 augustus, 2016, 11:13:41
Wow
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 28 augustus, 2016, 15:01:53
De Luierfee
Hoofdstuk 14: De Luierfee

Een flauw ochtendzonnetje wekte Marielle.
Ze merkte dat ze nog op de bank zat met Mark tegen zich aan.
Of Marcella eigenlijk, dacht ze.
Maar nee.
Dat was maar een droom geweest. Toch?
Mark was onderuitgezakt en lag nu opgekruld tegen haar aan, zijn hoofd in haar schoot.
Hij was naakt.
Zie je wel, geen babykleertjes, dacht Marielle.
Geen luier.
Maar wat leek zijn haar lang.
Zo lang was het toch nog niet?
Ze liet haar blik over zijn slapende lichaam dwalen.
Niet meer van een meisje te onderscheiden, zo.
Met zijn dijen tegen elkaar en zijn piemel er onzichtbaar tussen.
En dan dat lange, bruine haar.
Was het dan toch geen droom geweest?
Hoe waren ze anders op de bank beland?
Nee. Het feit dat ze dat niet meer wist bewees niets.
Ze hadden aardig wat wijntjes op, gisteravond.
En zijn langere haar, tsja.
Er hadden wel meer veranderingen plaatsgevonden de laatste tijd.

Mark bewoog een beetje en gromde zachtjes in zijn slaap.
Toen opende hij zijn ogen, roodomrand van het huilen.
Hij keek Marielle bedroefd aan.
"Ze is er niet meer. Ze is weg" was het eerste wat hij zei.
"Wie bedoel je? Wie is weg?" vroeg Marielle verbaasd.
"De luierfee natuurlijk. Je hebt haar toch gezien" zei hij somber.
"Dat was toch maar een droom?" stamelde Marielle.
"Dat dacht ik eerst ook. Maar ze was echt."
"Maar dat kan toch niet?"
Mark zuchtte.
"Hoe verklaar je dan dat we allebei dezelfde droom hadden?"
Marielle wilde nog protesteren.
Dat de luierfee niet echt kon zijn.
Maar ze geloofde het zelf al niet  meer.
Oh mijn god.
Het was dus toch echt gebeurd.
Hoe kon dat nou?

"Ze was echt en nu is ze weg" zei Mark somber.
"Maar je hebt mij toch nog" zei ze, om maar iets te zeggen.
Mark zuchtte.
"Ja. En daar ben ik blij om, lieve Marielle."
"Ik hou van je, Mark. Met alles erop en eraan."
"En ik van jou. Maar de luierfee..."
Hij pauzeerde.
"Ja?" vroeg Marielle.
"Ze gaf me iets wat niemand anders me kan geven. Met haar magie."
Marielle knikte.
Ze dacht aan de luier en de babykleertjes.
En aan speentjes, vlechtjes, teddybeertjes, rammelaars.
Allemaal symbolen van onschuld.
Kinderlijke onschuld.

Mark kwam overeind.
Hij ging staan en rekte zich stijfjes uit.
Marielle's mond viel open van verbazing.
Ze staarde hem aan. Van zijn gezicht naar zijn middel en weer terug.
"Wat is er?" vroeg hij.
"Mark..."
Haar blik bleef ter hoogte van zijn kruis hangen.
"Ik moet je nu voortaan echt Marcella noemen."
"Hoe bedoel je?" vroeg hij en volgde haar blik.
"Oh..." stamelde hij toen hij zag wat zij zag.
Waar zijn piemel hoorde te zitten zat alleen nog een toefje zacht blond haar.
"Oh..." zei hij weer en voelde tussen zijn benen.
Twee zachte lippen met een bescheiden spleetje ertussen.
"De kus... de kus die ze me gaf..." snikte hij.
"Dat was voor de laatste stap..."

Marielle stond op en sloeg haar armen om hem heen.
Om háár heen.
"Nu ben je echt een meisje. Helemaal" fluisterde ze zachtjes.
"Mijn meisje."
Huilend van geluk klemde Marcella zich aan haar vast.
Toen ze snikkend een beetje tot rust was gekomen nam Marielle haar hand.
"Kom. We gaan kijken" zei ze, en nam Marcella mee naar de slaapkamer.
Met behulp van haar make-up-spiegeltje bekeken ze samen Marcella's nieuwe vulva.
Mooi, roze, zacht, lief.
Marcella kloof van blije spanning op haar vingers bij de aanblik.
"Kijk eens" zei Marielle. "Kijk toch eens. Je bent prachtig."
Marcella barstte weer in tranen uit.

De week die volgde was heerlijk.
Ze hadden allebei vrij en alle tijd voor elkaar.
Onder begeleiding van Marielle waagde Marcella haar eerste stapjes in de buitenwereld.
Om te shoppen, bijvoorbeeld. Ze had nu een hele nieuwe garderobe nodig.
Maar ook lekker uit eten en naar de bioscoop.
In eerste instantie voelde ze zich nog vaak opgelaten.
Maar het viel haar op dat niemand raar naar haar keek.
Behalve sommige mannen dan.
Marielle was een knappe meid.
En Marcella deed blijkbaar niet voor haar onder.
Want ook zij moest zich de nodige wellustige blikken laten welgevallen.
Ze giechelden er samen maar wat om.
"Ze moesten eens weten" zei Marcella dan.
Maar Marielle wilde daar niets van horen.
"Wat valt er te weten? Je bent gewoon een mooie meid. Verder niks."
"Ja, maar..."
"Geen maar. Geniet er gewoon van. Het zal niet de laatste keer zijn."
"Ja. Okee. Dat is goed."

Ze wachtte tot ze zich voldoende op haar gemak voelde in haar nieuwe rol.
Voor zover dat mogelijk was in zo'n korte tijd.
Maar de in haar hoofd nog aanwezige fee hielp haar de knoop door te hakken.
Toen belde ze haar moeder.
Haar stem trilde toen ze haar te woord stond.
"Kan ik langskomen? Ik neem Marielle mee. Ik moet jullie wat vertellen."
"Oh jee. Een verloving?" vroeg zijn moeder gekscherend.
"Hou op, mam" giechelde ze en voelde zich meteen wat meer ontspannen.
"Ja, okee dan, is goed. Kom nu maar, papa is er ook" antwoordde zijn moeder.
Maar blijkbaar had ze toch iets aan haar stem gehoord.
"Mark? Gaat het?" vroeg ze een beetje bezorgd. "Is alles wel okee?"
"Ja. Heel erg okee. Daarom juist. Dat moet ik jullie laten zien."
"Nou, ik ben benieuwd. Kom maar snel dan" zei ze.

Ze reageerden verrast, maar niet erg verbaasd.
"Ik heb het altijd wel geweten" zei haar moeder. "En je pa ook."
"Ja, al van kleins af aan" vulde haar vader aan.
"Maar wat is dat snel gegaan? Kan dat tegenwoordig?"
"Nou, het is nog een heel proces geweest. Gelukkig had ik Marielle."
"Waarom heb je ons niks verteld? Je weet toch dat je altijd bij ons terecht kan."
Marcella zuchtte schuldbewust.
"Ja... maar ik wist niet... ik wilde niet..." haperde ze.
"Laat ook maar" wuifde haar moeder de vraag weg.
"Je ziet er in ieder geval prachtig uit."
Ze keek Marielle dankbaar aan.
"Fijn dat je er was om hem te steunen. Sorry, háár te steunen."
Marielle glimlachte naar haar, en toen naar Marcella.
"Ik deed het met liefde."
Marcella glimlachte liefdevol naar haar terug.
"Ja. Letterlijk met liefde."
Nu was zijn moeder wél verbaasd.
"Bedoel je... bedoel je dat jullie...?"
"Ja, mam" zei Mark.
Haar moeder sloeg haar hand voor haar mond.
"Oh, wat heerlijk!!!"

Het personeelsfeest.
En oh god, daar was hij weer. Die irritante collega.
"Zo, jou ken ik nog niet" zei hij tegen Marielle.
Zijn blik ging van haar borsten naar haar gezicht en weer terug.
"En wie heb je meegenomen?"
Dezelfde hijgerige blik op Marcella's borsten.
De dames deinsden terug van de alcoholwalm die hij verspreidde.
"Ik ben Marielle en dit is Marcella. Maar je kent haar al."
"Oh ja? Nou, ik denk dat ik zo'n lekker ding wel zou onthouden."
Een vette, dronken knipoog naar Marcella.
"Ja hoor" zei Marielle. "Kijk maar eens goed."
Nu nam hij Marcella met iets meer aandacht op.
Bij haar gezicht bleef hij steken.
Begrip daagde. Herkenning.
"M... Mark?" stamelde hij.
"Mark? Ben jij dat? Allejezus..."
Ze gaf hem een hand.
"Nee, Marcella. Prettig kennis te maken."
Verward bleef hij haar aankijken.
Toen daalde zijn blik weer af naar haar borsten.
Dezelfde hijgerige, verlangende blik als eerder.
"Jezus... nou, Mark of Marcella... als je een keer iets wil afspreken..."
Marcella keek hem meewarig aan.
"Nee, dank je."
En draaide zich om.

De overige collega's op het feest namen het beter op.
Vooral de vrouwen. Die waren erg geïnteresseerd en begripvol.
En misschien ook opgelucht.
Over het feit dat ze nu dachten te weten waarom Mark nooit interesse in hen getoond had.
Hoe dan ook, het was veel minder een probleem dan Marcella zich voorgesteld had.
Die laatste nerveuze uurtjes voor ze naar het feest vertrokken.
Ook Elise, haar bazin, die van de leuke mantelpakjes, was verheugd.
Ze nodigde haar uit voor een gesprekje na de vakantie.
En beloofde haar om haar op alle vlakken te steunen.
Voor als collega's eventueel vervelend deden en dergelijke.
Al met al was het, ondanks de spanning vooraf, een geslaagd feest.
Ze dronken wijn en dansten samen op de muziek.
Ze voelde zich bevrijd en vrij.
Gelukkig. Bijna euforisch zelfs.
Het werk is klaar, dacht ze.
Mijn taak is volbracht.
Nu kan ik eindelijk mezelf zijn.
Gelukkig zijn.

Maar eenmaal thuis kwamen de tranen.
"Wat is er toch, lieverd? Het ging toch heel goed?" suste Marielle.
"Ja" snikte Marcella. "Dat wel. Maar ze is weg. Ik voel het."
"Wie is weg?"
"De fee. Ze was nog bij me, hier."
Ze tikte op haar voorhoofd.
"Maar nu is ze echt weg. Omdat het klaar is."
"Ach lieverd" zei Marielle, en sloeg haar armen om haar heen.
"Dan is het toch goed? Dan is het toch af?"
Nu barstte ze echt in huilen uit.
"Ja, maar nu zal ik haar nooit meer zien! En ik mis haar zo!"
Marielle drukte haar stevig tegen zich aan.
Ze kuste en knuffelde haar vriendinnetje.
Marcella snikte zachtjes.
"Ik was haar kleine meisje. Haar baby. En ik mis haar zo!"
Marielle tutte en trooste.
En dacht na.

De maan doorliep haar cyclus en zwol weer aan.
De relatie verdiepte zich verder, ook op seksueel vlak.
Marielle leerde Marcella om van haar lichaam te genieten.
Samen verkenden ze alles wat er te verkennen valt, en ontdekten ze elkaars gevoelige plekjes.
Maar ondanks hun nieuwe geluk merkte Marielle dat Marcella af en toe wat droevig voor zich uit zat te kijken.
Op haar vraag wat er was antwoordde ze steevast: "Niets, lieverd" 
Maar Marielle wist wel beter.
En dacht na.
En kwam uiteindelijk tot een besluit.
Op een avond, toen de maan weer vol was, riep ze Marcella naar de slaapkamer.
Die had de hele avond weer wat stilletjes op de bank gezeten.
Maar toen ze de slaapkamer binnenstapte sloeg ze een kreetje van verbazing.
Met haar ogen opengesperd overzag ze de spullen die op het bed klaarlagen.
De spullen die Marielle de afgelopen week had besteld.

Een roze jurkje met lintjes, ruches en kant..
Lieve bijpassende sokjes en strikjes voor in haar haar..
Een speentje en een teddybeertje.
En een stapeltje luiers met een schattig babyprintje.
Marcella sloeg haar handen voor haar mond en keek Marielle aan.
Die nam een luier van het stapeltje en vouwde hem open.
"Lieve schat..." begon ze.
"Vanaf nu ben ik je luierfee."



F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 28 augustus, 2016, 15:02:45
Helaas... aan alles komt een eind...

De Luierfee
Hoofdstuk 15: Epiloog


Die nacht scheen het gelige licht van de volle maan de slaapkamer binnen.
In de streep licht over hun bed lagen Marcella en Marielle te slapen.
Marielle op haar rug en Marcella op haar zij tegen haar aan.
Een arm om Marcella's schouders.
Marcella's hoofd op Marielle's borst en een hand op haar buik.
Het jurkje, de sokjes, de strikjes, het beertje.
Het speentje en de dikke luier.
Diep in slaap merkten ze niet dat het maanlicht veranderde.
Het kreeg een blauwzilveren glans.
De sterren rond de maan fonkelden en schitterden.
De maan zelf veranderde, werd een gezicht.
Een gezicht als van een godin.
Blauwe ogen en zilveren lokken.
Stralend.

Ze keek met een glimlach op de verstrengelde lichamen van de meisjes neer.
"Hallo Marcella" fluisterde ze.
Een stem als ruisende bladeren in de nacht.
Marcella bewoog even in haar slaap.
"Eindelijk ben je klaar. Het is voltooid."
Marcella mummelde even langs haar speen, maar sliep door.
"En je hebt nu je eigen luierfee. Maar toch..."
Marcella gromde zachtjes. Haar ogen bewogen achter haar oogleden.
"Je had het mis. Ik ben niet weggegaan."
Een frons op Marcella's voorhoofd.
"Ik wil dat je weet dat ik bij je blijf. Voor eeuwig en altijd."
Een glimlach verscheen op Marcella's slapende gezicht.
"Ik hou van je" fluisterde ze zachtjes langs haar speen.
"En ik van jou. Slaap zacht, mijn babymeisje."
De sterretjes fonkelden.
De maan werd weer de maan.
Diep gelukkig sliep Marcella verder.


F&YR
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Heronimus op 28 augustus, 2016, 15:53:51
buigt diep...

grote goedheid wat een verhaal.... :-* :'( :-* :-* :)
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: kleine81 op 28 augustus, 2016, 20:41:50
Wat een super tof verhaal top  :jeej
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: friendly op 23 september, 2016, 13:12:16
De Luierfee
Addendum


Een paar maanden later...

(http://i.imgur.com/0PAAbtm.jpg)



De Luierfee  Index
Hoofdstuk   1: Meisjes
Hoofdstuk   2: Onschuld
Hoofdstuk   3: Glittertjes
Hoofdstuk   4: Marielle
Hoofdstuk   5: Marcella
Hoofdstuk   6: Gecompliceerd
Hoofdstuk   7: De Cyclus
Hoofdstuk   8: Transformatie
Hoofdstuk   9: Openheid
Hoofdstuk 10: Trans-dinges
Hoofdstuk 11: Traject
Hoofdstuk 12: Voortgang
Hoofdstuk 13: Begrip
Hoofdstuk 14: De Luierfee
Hoofdstuk 15: Epiloog


Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: luieluieraar op 18 december, 2016, 22:20:54
Hallo friendly,

Ik heb al veel verhalen van je gelezen en ze hebben allemaal hun mooie kanten maar deze is
alleen maar omzegelt met een lijst van liefde en goedheid

kort gezegd een prachtig en rakend verhaal

ik lees de verhalen van jouw en zie ze in mijn gedachten in plaatjes en de plaatjes die jij erin hebt geplaatst lijken precies op de afbeeldingen in mijn hoofd

het beste verhaal ooit geschreven

en dat de epiloog heerlijk eind

ook van mij een hele diepe buiging Steven Spielberg

groeten LL
Titel: Re: De Luierfee
Bericht door: Winnie op 18 december, 2016, 22:48:48
Hallo friendly,

Ik heb al veel verhalen van je gelezen en ze hebben allemaal hun mooie kanten maar deze is
alleen maar omzegelt met een lijst van liefde en goedheid

kort gezegd een prachtig en rakend verhaal

ik lees de verhalen van jouw en zie ze in mijn gedachten in plaatjes en de plaatjes die jij erin hebt geplaatst lijken precies op de afbeeldingen in mijn hoofd

het beste verhaal ooit geschreven

en dat de epiloog heerlijk eind

ook van mij een hele diepe buiging Steven Spielberg

groeten LL

Hier kan ik alleen het mee eens zijn.
Thnx Friendly en Yellow Rose die duidelijk zijn muze is.
En ga zo voort in het nieuwe jaar.
berendikkeknuffels