De Verjaardag van Isabella
Oh, wat fijn, dacht Isabella toen ze wakker werd.
Vandaag ben ik jarig!
Achttien alweer. Wat vloog de tijd.
Ze kon zich nog goed herinneren hoe speciaal ze zich voelde als kind wanneer ze jarig was.
Dat sleet natuurlijk wel een beetje als je wat ouder werd.
Een beetje, maar niet helemaal.
Het liefst zou ze zich elke verjaardag weer zo speciaal voelen als toen ze een klein meisje was.
Want zoals veel kleutermeisjes wilde ze vroeger een prinsesje zijn.
Haar ouders hadden daar leuk op ingespeeld en een prinsessenjurk voor haar gekocht.
Met bijpassende schoentjes, een diadeempje en een glitterend prinsessenstafje.
Op haar verjaardag mocht ze dan de hele dag alles aan.
Als de familie kwam, maar ook op haar kinderfeestje.
De hele dag van iedereen complimentjes over hoe mooi ze was.
Nog nooit had ze zich zo bijzonder gevoeld.
Als een echte prinses!
Maar goed, nu ze wat ouder was had dat ook voordelen.
Vanavond kwamen al haar vrienden en vriendinnen langs en was het party-time.
Daar had ze natuurlijk ook wel zin in!
Ze zou kadootjes krijgen en in het middelpunt van de belangstelling staan.
Net als vroeger, maar dan anders.
Lekker feesten en zuipen en dansen.
Haar ouders hadden het veld geruimd en waren een lang weekendje weg met zijn tweeën.
Ze mocht een feestje geven, zolang ze maar een beetje oppaste dat de boel niet uit de hand liep.
Gelukkig had ze Dylan, haar vriendje. Die dronk niet en hield zijn hoofd altijd koel.
Dus die zou ook wel een beetje opletten.
Soms wilde ze wel eens dat hij wat meer los zou gaan.
Zo'n stabiel type kan ook saai zijn. Maar desondanks hield ze veel van hem.
Ze kon veel aan hem kwijt. Hij wist zo'n beetje alles over haar.
Ook over haar prinsessenfantasietjes van vroeger.
Toen ze dat, naar aanleiding van haar naderende verjaardag, vertelde had hij een beetje lacherig gedaan.
En was daarna snel van onderwerp veranderd.
Eigenlijk wel raar.
Nou ja, dat soort meisjesdingen interesseren jongens gewoon niet zo, dacht ze toen.
Ze was vrij vandaag. De leraren hadden 'studiedag', wat dat ook mocht betekenen.
Dylan had gewoon school.
Die zou daarna naar haar huis komen en een beetje helpen met de voorbereidingen.
Lekker, de hele dag voor zichzelf.
Uitgebreid douchen, kleren uitzoeken, haar haar doen en lekker tutten met haar make-up.
Ze trok haar pyjama uit en stapte onder de douche.
Het hete water stroomde over haar lichaam. Stoom verzamelde zich in de badkamer.
De ramen en spiegel besloegen.
Geurig doucheschuim en shampoo.
Genietend spoelde ze zich af en bleef nog een half uur onder de straal staan.
Haar ouders waren er toch niet om over het waterverbruik te klagen.
Daarna afdrogen met een schone, pluizige handdoek.
Heerlijk om jezelf zo te verwennen.
Van Dylan had ze alvast een verzorgingspakketje als verjaardagskado gekregen.
Vanavond volgde dan het echte kado. Ze was benieuwd.
Ze nam de fles glitter-bodylotion uit het pakket en spoot een straaltje in haar hand.
Ze smeerde zich van top tot teen in.
Zo zou ze vanavond helemaal de blits maken voor haar vrienden.
Sprankelend en glitterend als een...
Nou ja, een prinsesje.
Een toverprinsesje, giechelde ze.
Ze wilde zich net gaan aankleden toen de deurbel ging.
Ja hoor, altijd net als je bloot was.
Ze schoot haar badjas aan en deed een handdoek om haar hoofd.
Snel naar beneden.
"Goedemorgen, mevrouw!"
Een bezorger van DHL.
"Oh, ik stoor, zie ik. Nou ja, ik ben zo weer weg. Als U dit even wilt aannemen?"
Een kartonnen doos. Zonder afzender.
"Dankuwel" zei ze tegen de bezorger.
"Sorry voor de onderbreking! Fijne dag verder!"
"Ja, dag" zei ze en sloot de deur.
Ze keek naar de doos.
Rammelde ermee. Niks te horen.
Raar, ze verwachtte helemaal geen pakket.
Maar het was wel degelijk aan haar geadresseerd. Niet aan haar ouders.
Nou, openmaken dan maar.
Na met wat moeite het plakband losgekregen te hebben opende ze de doos.
En haalde er twee kleinere pakjes uit.
Verpakt in verjaardagspapier! En met een lintje eromheen!
Ohhh leuk! Nu al een kadootje! Maar van wie?
Van Dylan?
Nee, die was het type niet voor dit soort verrassingen.
Bovendien had ze al iets van hem gekregen en volgde er vanavond nog wat.
Maar van wie dan?
Oh, who cares, dacht ze en begon het inpakpapier open te scheuren.
Eerst het pakje waarop met viltstift een grote '1' geschreven was.
Die moest blijkbaar het eerst open. Op de andere stond een '2'.
Toen het papier eraf was, dacht ze dat er nog een laag papier onder zat.
Wat er tevoorschijn kwam zag er in eerste instantie namelijk zo uit.
Roze, met schattige prinsesjes erop met roze en blauwe jurkjes aan.
Eenhoorntjes, sterretjes en blauwe stipjes completeerden het beeld.
Leuk papier, dacht ze nog.
Maar realiseerde zich toen dat dit geen verpakking was.
Het was het kado zelf!
Ze haalde het uit het doorzichtige zakje dat eromheen zat.
Wat voelde dat zacht aan en wat was het licht en luchtig.
Het rook zelfs lekker.
Maar wat was het nu?
Aan de zijkant kon ze zien dat het geheel tweemaal omgevouwen was.
Dus vouwde ze het open.
Haar hart stokte in haar keel.
Was dit een grap?
Het was een luier!
Een hele grote, voor volwassenen!
Maar dan met een kinderprintje erop?
Wat was dit?
Toen ze de luier uitvouwde was er een kaartje uitgevallen.
Ze nam het van de vloer en las 'Try Me!!!'.
Probeer me? Bedoelden ze die luier?
Ik zal daar gek zijn, dacht ze.
Maar toch kriebelde er iets.
Dat snoezige printje had iets gedaan met haar prinsesseninstinct.
Het was precies goed, namelijk.
Precies wat ze leuk en schattig vond, vroeger.
Okee dan. Eerst maar het andere pakje openen.
Ze legde de luier opzij en nam het pakje in haar handen.
Dat voelde iets zwaarder aan.
Ze scheurde het papier eraf en zag wat ze in handen had.
En weer stokte haar adem.
Het was namelijk een volledige prinsessenoutfit.
Een roze jurk, nu nog opgevouwen, met daarbovenop roze lakschoentjes, witte sokjes en een glitterdiadeempje.
De schoentjes waren groter dan een kindermaat, zag ze. Meer haar eigen maat.
De sokjes idem. En ook het diadeem was groter.
Ademloos legde ze de spulletjes opzij en vouwde de jurk open.
Een roze satijnen lijfje, pofmouwtjes en een kort rokgedeelte met petticoats.
Overal witte strikjes, lintjes en ruches.
Alsof het nog niet duidelijk genoeg was, stond er in sierlijke letters 'Princess' op het borststuk.
Een prinsessenjurk! In haar maat!
Sterker nog, de prinsessenjurk van haar dromen.
Niet zo'n karikaturaal ding uit de feestwinkel.
Maar een echte!
Hoe zou die haar staan?
Maar...
Ze ging hem toch niet aandoen?
Ze was toch geen klein meisje meer?
Maar ja... het was blijkbaar speciaal voor haar gemaakt.
En de verleiding van al dat satijn, kant en de ruches en lintjes waren groot.
Ja, ze ging hem aanpassen.
Maar die luier dan?
Wat was daar de bedoeling van?
Het was een prinsessenluier, dat was duidelijk.
Dus hij hoorde bij de outfit.
Die ook maar aandoen dan?
Nee, ben je gek.
Luiers zijn voor baby's.
Ja, dacht ze, maar ook voor peuters en kleuters.
En was ze niet nog een kleuter geweest toen ze een prinsesje was?
Jazeker. Een kleuter.
En ze wist dat ze pas laat zindelijk was geworden en dus nog lang in de luiers liep.
Waarschijnlijk toen ook nog.
Oh jee.
Ergens wist ze het al.
Ze ging het doen.
Zichzelf weer aankleden als het kleuterprinsesje van vroeger.
Met luier en al.
Ze paste wel eens op bij familie en had al zat kinderen verschoond.
Ze wist dus wel hoe dat moest.
Maar om het bij jezelf te doen was een ander verhaal.
Toch ging het nog redelijk makkelijk.
De luier uitspreiden op de bank met de plakkers naar achter.
Erop gaan zitten, de luier tussen je benen door, plakkers dicht en voila.
Toen ze stond verstelde ze nog even één van de plakkers die scheef zat.
Even in de gangspiegel kijken hoe dat stond.
Oh ja, best leuk!
Veel minder raar dan ze gedacht had.
Wat was hij mooi en wat zat hij lekker. Zo zacht en dik.
Nu de sokjes en de schoentjes. Ja, die pasten inderdaad goed.
En als klap op de vuurpijl natuurlijk de jurk.
Ze schoof hem over haar hoofd en schouders en trok hem naar beneden.
Ja, die paste ook goed. Hier en daar wat strak, maar dat was nieuwigheid.
Weer bewonderde ze zichzelf in de gangspiegel.
Fantastisch!
Het stond haar geweldig!
Niet karikaturaal, maar echt mooi!
En, als ze eerlijk was, ook best sexy, door dat korte petticoats-rokje.
En het strakke lijfje accentueerde haar borsten.
Haar borsten waarop nu met mooie letters 'Princess' geschreven stond.
Nee, dit overtrof al haar verwachtingen.
Ze voelde zich nu nog meer een prinsesje dan vroeger.
Dat was toch vooral doen-alsof geweest.
Dit was veel echter.
Maar het was nog niet helemaal af.
Het diadeempje kon ze niet zomaar plompverloren op haar nog natte haren zetten.
Dus de trap op naar boven. Haar luier knisperde zachtjes bij elke trede.
Een heimelijk geluidje dat haar vreemde kriebels in haar buik bezorgde.
Bovendien merkte ze dat ze moest piesen.
Dat had ze altijd als ze iets spannends of stiekems deed.
Nou, straks maar. Eerst haar haar doen.
Uitgebreid föhnen en uitkammen.
Het viel nu in mooie slagen over haar schouders.
Ze draaide twee kleine vlechtjes aan weerskanten en stak ze op naast haar oren.
Daarna snel weer naar beneden om het diadeempje uit te proberen.
In het voorbijgaan griste ze de teddybeer van haar bed.
Die had ze een poosje geleden van Dylan gekregen.
Wel lief, maar een beetje kinderachtig. Vond ze toen.
Beneden deed ze het diadeempje in haar haar.
En bewonderde zichzelf weer in de spiegel.
Een écht prinsesje!
Zo lief en snoezig!
En zo kleuterachtig, met die dikke luier en die teddybeer.
Een stralende glimlach verscheen op haar gezicht.
Zo had ze zich nog nooit gevoeld.
In haar jongvolwassen leven dan.
Zo bijzonder, zo speciaal, zo schattig.
Het was nog fijner dan in haar kindertijd.
Een beetje voor de grap, maar niet helemaal, stak ze haar duim in haar mond.
En keek extra lief in de spiegel.
Ik ben een prinsesje, fluisterde ze voor zich uit.
Ikke is plinsesje.
*Dingdong!*
Oh fuck nee, de deurbel!
Van schrik schoot er een scheut urine de luier in.
Ze had ook zo nodig gemoeten.
Nou, ze ging echt niet open doen in deze outfit.
Met bonkend hart wachtte ze af tot de aanbeller weg zou gaan.
Maar nee, hij belde nog een keer! En bonkte op de deur!
Van de zenuwen liet ze nu haar hele plas lopen.
Vaag registreerde ze het warme gevoel in haar kruis, dat opkroop naar haar billen.
Best een lekker gevoel, dacht ze afwezig.
Wat nu te doen?
Ze durfde niet te bewegen.
Stokstijf en doodstil wachtte ze af.
En slaakte een kreet toen plotseling haar telefoon afging.
Dylan! Ze nam op.
"Doe eens open! Ik sta voor de deur!"
"He? Jij zou toch pas vanmiddag vrij zijn?" antwoordde ze trillend.
"Ik heb gespijbeld. Ik wil bij jou zijn."
"Oh...lief... maar ik kan nu niet..."
"Doe niet zo raar! Doe nou open!"
"Ja, maar..."
"Doe open, Isabella. Nu" zei hij gedecideerd.
Ze stapte naar de deur.
Als hij zo deed, kon ze hem beter niet tegenspreken, wist ze.
Hij kon behoorlijk koppig zijn.
Ze deed de deur open en bleef er schuin achter staan, in de hoop dat hij haar niet goed zou zien.
"Wat is er nou?" vroeg hij bezorgd. "Waarom laat je me zo lang... heee!"
Zijn blik gleed langs de deur naar haar lichaam.
Zijn bozige gezichtsuitdrukking verzachtte onmiddellijk.
"Heee" zij hij nogmaals en stapte naar binnen. "Heb je het al aangetrokken?"
"Oh? W-was dit van jou dan? Ik..." stamelde Isabella.
"Ja. Ik zei toch dat ik nog een kadootje had."
"Maar... ik had nooit verwacht..."
"Heb je die luier ook al om?" onderbrak hij haar.
"Uhmmm...ja..?"
"Laat zien."
Een beetje beschroomd tilde ze haar rokje op.
Dylan knikte goedkeurend.
"Heel goed. En je hebt er al in geplast ook, zie ik."
Isabella werd vuurrood.
"Ja, maar dat was een ongelukje. Ik..."
"Een ongelukje? Maar goed dat je een luier om hebt, dan."
"Ja...ik..."
"En hoe voelt het?"
"Lekker warm wel. Ik..."
"Nee. Om weer een prinsesje te zijn bedoel ik."
"Oh! Wel fijn. De jurk is prachtig..."
"Ja he? Speciaal voor jou besteld. Voor mijn lieve prinsesje."
"Maar..."
"Luister. Ik heb het je nog nooit verteld. Maar ik wilde niets liever."
"Hoe bedoel je?"
"Mijn eigen luierprinses. Dat is wat ik wil."
Duizenden emoties en gedachten schoten door Isabella's hoofd.
En vragen. Waarom wilde hij dat? Was het zo'n fetish waar je wel eens van hoorde?
Werd hij er opgewonden van?
Bij die gedachte kriebelde er iets in haar buik.
Ze wilde best een prinsesje zijn.
Zijn prinsesje.
Heel graag, eigenlijk.
Voorál als hij er opgewonden van werd.
Hij nam haar in zijn armen en kuste haar op de mond.
De harde bobbel die ze tegen haar buik voelde beantwoordde al haar vragen.
"Hmm. Lief meisje. Lief prinsesje" gromde hij in haar hals.
"Lieve Dylan. Lieve pappie toch" fluisterde ze terug en schrok een beetje van haar eigen woorden.
"Ik vind je zo lief. Ik heb nog een kadootje voor je" hijgde hij.
"Oooh? Wat dan?"
Hij knoopte zijn broek los.
"Een lolly" zei hij.
F&YR