Een gedicht uit het ziekenhuis.
De nachten lang
De gangen leeg
Bezoek naar huis
Hun kerststuk op de vensterbank
En voor mij liggen uren wakker zijn en wachten
Op zekerheid van wat mij nu mankeert.
Ik leef en wacht op hoop,
Bang Bang probeer mij te verzoenen met wat komt
Die strijd.......
Geef mij tenslotte over aan het donker van de nacht
Tot die tijd niet meer bestaat
de spanning mij Verlaat.........
Ik weer loos lig en wacht........
Een tere, vleugelzachte streling langs mijn wang
Als adem die mij moet in blaast
Een klein, een heel kleine hand
die ligt mijn hart aanraakt
En mij met kracht en troost verwarmd
Er glanzen sterren in het kerstuk op de vensterbank
Wat hier gebeurt ?
Ik weet het niet.
In deze lange nacht van het jaar
En van mijn leven.
Ik glimlach stil
In het begin van........ vrede
Marijke de Bruijne.